korku gecesi yapalım beyler gelin

am günü yağ

kızlar bana çok ilginç geliyor, görünce heycanlanıyorum ve kaçıyorum korkudan. am diye bir şey varmış, saltanatları yıkan, kardeşleri birbirine düşman eden.

korkmayana züt capsimi veriyorum
http://sphotos-b.xx.fbcdn...76695256_1239905731_n.jpg

@4 sağ en alt köşedeki şey vajinaya benziyor lan

anan zaa diye bir sey var panpa sirri cozulemiyor ben bi kac kere denk geldim allah dusmanima vermesin

@6 hahahaha haklısın panpa

up up up

up up up

sene 2010,28 yaşındayım. annemi kaybettiğim 25-30 gün oldu. işten bayağı bir izin aldım. gece yarısı uykum geldi yattım saat tahmini 2-3 gibi. kafamı yastığa koydum, içim hafif geçmeye başlıyor evin içinde birisi bana seslendi. amk nasıl irkildim anlatamam. kalkmaya niyetleniyorum ama hafiftende olsa züt korkusu sardı. odanın kapısında perde gibi asılı olan boncuklu zımbırtılar var. evde tek başımayım kardeş yok akraba yok sesleneyim. o boncuklu zımbırtılar iki yana doğru açılıp havaya kalktı. bu sefer yerimden nasıl fırladıysam aynı kapıdan fırlayıp sokak kapısına yöneldim. birde aklımı gibeyim, sigara telefon ve pantalonumu kapmışım. donla fırladım amk. kapı falan açık. mahalleden arkadaşımı aradım eve gel bakalım diye. amk bu korktu en son eve girdik. herşey normaldi. bir kaç kere daha oldu ama alışmıştım. şimdi o evden taşındım amk.

@9 nasıldı lan tavsiye eder misin ben de gitmeyi düşünüyordum

@11 ilginç panpa şuku

ulan biz 10 yaşındaydayken yapardık zombili şeytanlı film izlerdik geçmiş 10 sene adam diyor korku gecesi hala mı korku gecesi amk

reserved anlatcam sonra

reserved

reserved

@14 korku gecesi biter mi oç

(bkz: 31 çekerken zütünü parmaklamayan insan)

bağıran karılar çıkabiliriz.

beyler bundan 13-14 sene evveldi 9-10 yaşlarındayım. o zaman turgutluda oturuyom. biz 4 erkek kardeştik. çocukluğum hep abilerimin yanında güvende geçti ben en küçük çocuktum çünkü. ben 10 yaşıma geldiğimde bi abim evlenmiş 2 taneside çalışmak için şehir dışına gitmişlerdi. bir anda onların gitmesiyle evde yapa yalnız kaldığım günler başladı. babamlar köye giderdi ben evde yalnız kalırdım okula gidip geliyorum diye. neyse gündüzleri sıkıntı olmazdı ama geceleri karanlıktan tırsardım. bir gece garip gölgeler görüyorum* ama felaket bi şekilde resmen gölgeler kapı arkalarında dans ediyo şarkı falan söylüyo. neyse o korku arasında güç bela uyumuşum. ne kadar uyudum hatırlamıyorum ama sanırım bir kaç saat sonra uyandım ve uyandığımda 3. kattaki evimizin balkonunda ayakta duruyordum. korktum ağlayarak içeriye koştum. yatağıma dönemedim. mutfakta küçük bi kanepe vardı ikili kanepe dediklerimizden. onun üzerine yattım ağlaya ağlaya uyumuşum. ama gece hiç biter mi?

devam etmemi isteyen şukulasın. 5 şuku gelince devam edicem. çükü gelirse eksi sayarım