kumar hayatımı nasıl çökertti anlatıyorum

part 22 - dayının gözünden...

biraz daha seslendikten sonra onur yavaşça kapıyı araladı... yüzü bembeyazdı, ne olduğunu sordum, cevap vermedi...

onur: gir içeri dayıcım...

kaş göz işareti yapıyordu, ne olduğunu tam anlayamamışken...

taksici: geç şuraya hemen, sakın kıpırdama gebertirim!

adamın biri elinde silahıyla bizimkilerin evine girmiş ve silahını bana doğrultmuştu... her halinden acemi bir hırsız olduğu belliydi, silahı tutarken eli titriyor, göz bebekleri kocaman oluyordu

taksici: hemen kuponu verin ve gideyim buradan, kimsenin canı yanmasın
dayı: ne kuponu? ablaa??
gülsüm: veliefendiden gelirken onun taksisine binmiştik, arabada konuştuklarımızı duymuş olmalı...
taksi: kes kes kes! ver o kuponu hemen...

dayı: tamam kardeşim, bak bir anlaşma yapalım... kadın korkuyor, genç delikanlı da çok korkuyor... biz sana kuponu verelim, sen de silahı bize ver olur mu?

taksici hiç geçmeden tuzak teklifimi kabul etmişti...

dayı: abla hemen getir kuponu
gülsüm: tamam

kuponu yavaşça taksiciye uzatmaya başlamıştım, o da ters bir şekilde silahını uzatıyordu... ve takas tamamlanmıştı

adam kuponu alıp 8e katlayıp hemen ağzına koymuştu ve birşeyler mırıldanıyordu...

taksici: eğer beni vurmaya kalkarsan en azından silahı yerinden bir santim kımıldatırsan bu kuponu yutarım bilgin olsun...

adam sandığım kadar salak çıkmamıştı...

dayı: tamam kardeşim, bak biz iyi insanlarız, kimsenin canı yanmasın. hadi şimdi çık git evimizden...

o sırada adamın telefonu çaldı, arayan numara baktı ve telaşla hemen açıp kulağına koydu...

taksici: aloo? aloo?

sonrasında ise sadece telefonun diğer ucundaki bir kadının belli belirsiz konuşmalarını duydum, ağlıyor gibiydi... ardından taksici de hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı... ağzındaki kuponu yere düşürdü ve dizlerinin üzerine çöktü... sanki dünya üzerine yıkılmıştı. ablam ve ben şaşkınlıkla olan biteni izliyorduk. telefonu elinden düşürdüğünde hıçkırıkları dışarıdan bile duyulabilir yükseklikteydi...

silahı sehpanın üzerine bıraktığımı gösterip yanına yavaşça yaklaştım...

dayı: kardeşim, ne oldu? neyin var?
taksici: karım... deryam...
dayı: ne oldu? seni terk mi etti?

bir anda ayağa kalktı... koşarak sehpanın üzerindeki silahı aldı

taksici: keşke terk etseydi...

bir saniye bile düşünmeden kafasına tek kurşun sıkarak yere yığıldı

onur, ben ve ablam sadece sustuk... akan kanlar ayaklarımıza bulaşıncaya, pis kokular çıkıncaya kadar sustuk...

part 21 - dayının gözünden...

işimi batırdıktan sonra hayat oldukça zorlaşmıştı, her gün telefonlarım çalıyor ama artık cevap vermeye bile korkuyordum...

telefon çalar-

tfc cemal (arıyor)

dayı: al işte anasını gibtiğim yine arıyor. efendim cemal bey?
tfc cemal: güzel kardeşim seni kaçıncı arayışım bu?
dayı: haklısınız cemal bey ama ben..
tfc cemal: tamam kes. son ama son bir şans... yarına kadar 30bin lirayı getirmezsen inan hiç iyi şeyler olmayacak
dayı: cemal lütfen bak biraz zaman ver, en azından bir kısmını ödeyeyim 1 ay içinde, kalanını da 2 ay içinde tamamlarım söz veriyorum
tfc cemal: ulan amk çocuğu 1 ay 2 ay diye diye 5 ay geçti ama seninle geçmişe dayanan hukukumuz var. yarın paranın 3/1ini getir, kalanı için de bakarız
dayı: tamam söz yarın 10bin lira getireceğim cemal bey
tfc cemal: hadi bakayım...

dayı: amk evladı 8 binliralık borcu 30 bin yaptı. nerden bulucam lan ben bu parayı!

tüm bunları düşünmek için önümde sadece 24 saat vardı ve bir mucize bekliyordum... ablamdan borç isteyebilecek yüzüm de yoktu, zaten onda da o kadar para olduğunu sanmıyordum. işte o sıra bir mucizenin ilk adımları atılmaya başlanmıştı sanki... telefon çaldı.

dayı: ne var amk evladı ne var! onur mu? onur niye arar lan beni?

dayı: efendim?
onur: dayı, acil bize gelir misin bir mevzu var?
dayı: ne oldu lan anana bişeymi oldu yoksa?
onur: yok dayı gel hayırlı bir iş
dayı: haa, tamam 1 saate geliyorum.
onur: dayı?
dayı: efendim?
onur: taksiye atla gel, paran benden...
dayı: vay amk parayı vurdunuz mu lan yoksa ahhahah
onur: evet, öyle de denebilir
dayı: nasıl yani lan?
onur: atla gel işte...

telefonu kapattığımda meraktan ölebilirdim. parayı vurduk denebilir? ne demek istedi lan bu bin diye düşündüm ama içimden de bir ses yırttın oğlum diyordu...

cebimdeki az miktardaki parayla taksiye bindim...

dayı: abi, hemen haznedar biraz acil lütfen...
taksici: tamamdır abi

15 dakika geçmeden ablamların evine gelmiştim bile... taksimetreye baktığımda 9 lira yazdığını gördüm. benim ise cebimde 12,25 vardı ve sigaram da bitmişti... ezildim ama söylemekten de çekinmedim...

dayı: şey, abicim ya son 12,25 liram var allah seni inandırsın... şimdi sana 9 lira verirsem sigarama param yetmiyor. 8 lira al da helalleşelim?
taksici: iyi bakalım, kiminin parası kiminin duası...
dayı: helal et?
taksici: tamam helal olsun bakalım...

taksiden indiğimde kapıya doğru ilerledim, burnuma çok güzel kokular geliyordu ve içimi bir huzur kaplamıştı... son 30 dakikadır herşey yolundaydı... 30 dakika benim gibiler için çok uzun bir süredir... kapıyı çaldım ve onur güler yüzüyle beni karşıladı...

onur: hoşgeldin dayı
dayı: hoşbulduk, anlatın bakalım len ne oldu?
gülsüm: onurun arkadaşı alper ile ortak altılı yaptık bugün ve tuttuuuuuuu!
dayı: vallaha mı kaç para verdi?
gülsüm: 20bin lira
dayı: şaka yapıyorsun!
gülsüm: yemin ederim ahahhaha
dayı: lan o zaman adam başı 7bin lira para düşer
gülsüm: valla o çocuğun çok hakkı var altılıda o yüzden ona daha fazla vermemiz gerekir.
onur: neden ya? 22 liralık sürpriz atı da ben yazdım ona bakarsan
gülsüm: aslında evet haklısın...
dayı: ee?
gülsüm: eesi orada başımıza bir işler gelecekti, yanımızda bir erkekle gidip parayı alalım dedik.

dayı: şey, gülsüm gelsene bi yanıma
gülsüm: hayırdır?
dayı: bak 30bin lira borcum var, tefeciler hayatımı gibecek bu kuponu ben alayım, siz de çaldırdım falan diyin olmaz mı? lütfen bak bu son şansım olabilir
gülsüm: saçmalama olmaz öyle şey, ben ne derim çocuğa!

dayı: birşeyler uydururuz, lütfen ablam ya lütfen inan zor durumdayım, silahlardan kaçmaktan yoruldum
gülsüm: ...
onur: ne konuşuyorsunuz be?
gülsüm: yok birşey oğlum, sen git yemeğini ye
dayı: onur sigaran var mı?
onur: yok valla bitti
dayı: tamam ben bi sigara alıp geleyim...

cebimdeki son parayla sigarayı alıp, hızla eve geri döndüm, kapıyı 1-2kez çaldım ama ancak açan olmadı...

dayı: ablaaaaa? duymuyor musunuz açsanıza şu kapıyı!