Biraz önce düşündüm de bu dizi ilk çıktığında hayat nasıldı diye, şaka maka cidden o zamanlar şimdiye nazaran gerçekten çok iyiydi. Evet gerçekten çok iyiydi... Abi insanlar az da olsa mutluydu en azından biz mutluyduk hayat daha bir olumluydu birçoğumuzun gelecek hayali vardı umut vardı içimizde, herkes okuyacaktı hayallerini gerçekleştirecekti kimimiz öğretmen kimimiz mühendis olacaktık. Ha okuyan yokmu elbette var ama halimden ne kadar memnun tartışılır. Üşenmedim ve internetten bu dizinin çekildiği yıllarda dolar ne kadarmış diye baktım sonuç umduğum gibi çıktı yani dolar 1.5 tl idi yani 2 TL ile bir kutu kola bir de hamburger alabiliyorduk, tavuk döner 1 tl idi bazı yerlerde ayranı yanında verirlerdi. Suriyeliler daha yoktu SBS sınavı vardı daha nice şeyler. Şimdi ise bakıyorum da insanların içinde sürekli gitmeyen bir huzursuzluk var, insanlar kutuplaşmış her gencin içine kanser gibi yapışmış olan gelecek kaygısı var, üniversite mezunları işsizlik nedeniyle intihar ediyor ya da üniversite okuyan gençler mezun olduğunda kendi alanında iş bulamayacaklarından emin olarak okuyorlar. her yerde mülteciler, her gün duymaya aşina olduğumuz siyasi skandallar enflasyonun uzaya kadar çıkması, sürekli olarak baskılanmak, alım gücünün düşmesi vs vs vs... sonsuza kadar devam etmek istemiyorum siz biliyorsunuz zaten. insan bazen anlık olarak içinde bulunduğu yer, zaman ve benliğinden uzaklaşıp yakın geçmişi yâd ediyor çünkü ruhsal yorgunluğuna en iyi gelen şeyi kendiliğinden buluyor. Bazen bir fotoğraf bazen bir kağıt parçası yada gelecek için atılmış ve bir anlam ifade etmeyen duvardaki aşk tarihleri. Her ne zaman göz ucuna gelse geçmişin o tatlı hazzını bir anlık hissetmek için hemen boynumuzu geriye çevirmekten kendimizi alamıyoruz. Böyle dizilerde ben yakın geçmişin çok daha tatlı ve teselli edici yanını buluyorum her zaman. En azından bu tarih aralığında ben bu hisleri yaşadım diyorum kendime bazen de neden büyüdük biz diyerek anlamsız bir sitemi vurdumduymaz zamana sallıyorum bir parça teselli oluyorum. Bazen de vay be diyorum ne günler geldi de geçti biz farkına bile varmadan göz önünde sükut içinde akıp giden, ama en güzeli de, abi ben bu güpnleri yaşadım demek oluyor. Tuşlu telefonlar zamanında cebimde telefon olmadan, sosyal medya çağının yumurtasından yeni çıkıyor olduğu zamanlarda cebimde beş tl den az para ile bir günü rahat çıkarttığım bazen de internet kafelerde 25 krş vererek arkadaşlarımla cs1.6 oy oynadığım günlerin varlığıyla kendimden gurur duyuyorum. Her eskiyi yâd edişimde hatıralardan ayrılırken muzaffer bir komutan edasıyla geriliyorum. Ben o günlerden kalma antika ruha sahip bir insanım ve en büyük değerlerimin geçmişimde kaldığının farkında olup her yeni günde yeni umutlar çıkartıyorum kendime.

Yukarıdaki onca kelimenin neticesinde elzem olan şey benim için geçmiş yaşamın kalitesini daima yaşamak için kendinden ödün vermemektir. Geçmiş, şimdidinin atasıdır.

edit: @8 20 tl ye 2 bira yemek yol vs demiş evet doğruydu ulan geçen gün Carlsberg aldım 17.5 tl ye aklıma geldi sinir oldum yine amk.