morali bozuk olan gelsin kısa

reserved

Saatlerdir oturmuş Umut’un ayrılık acısını paylaşmaya çalışıyorum.O anlatıyor , ben dinliyorum. Arada bir “Abi ben daha ne yapayım?” diye serzenişte bulunduğunda “Bu kız milletinin alayı böyle yapacak bişey yok” diye ona destek çıkıyorum. Arada bir garson masamıza uğruyor.”Bir şey içer misiniz?”diye soruyor. Umut eliyle hayır işareti yaparak nefes almadan anlatmaya devam ediyor, ben de “Hayır teşekkürler” deyip gönderiyorum. Kaşları çatılıyor pis bir baykuş bakışı atıyor. Biliyorum ben bu bakışı “Ulan 10 saattir bir çayla oturuyonuz” bakışı. Sanki 10 kuruş maliyetli 2 liraya itelenen çayın parası cebine gidiyor. Tepki vermiyorum zira oldum olası garsonlardan tırsıyorum. Umut anlatıyor da anlatıyor. Nerden buluyor anlatacak bu kadar şeyi anlamıyorum. Ailemden kilometrelerce uzaktaki benim bile onlarla telefondaki görüşmem 5 dakika sürüyor en fazla. Konuşacak bir şeyimiz olmadığını anladığımızda havaları soruyoruz, havaların da durumunu öğrendikten sonra birbirimizi Allah’a emanet edip kapatıyoruz telefonları.

Bülent Ortaçgil gibi şarkı söylemek “Bir ben miyim anormal” demek istiyorum ama sesime güvenmiyorum.Yok yok ne ben ne de Umut anormal olan,bu kız milletinin alayı anormal. Dalmışım, Umut yine bi soru sormuş onay bekliyor “Öyle değil mi cabo?”, “Evet Umutçuğum” diyorum.Ne sorduğu hakkında en ufak bi fikrim yok. Yani ana avrat sövmüş olsa “He abi” diyecem. Umut doymuyor onay bekliyor, destek bekliyor.”Bak Umut, bu kız milleti hep böyle.Önce umut verir sonra bi anda “Olmuyor” der, ama içinden der. Sana karşı hareketleri değişir, yavaş yavaş anlarsın aslında onun bitirmek istediğini ama anlamak istemezsin, taa ki seni bıktırır.En son açık açık konuşup ilişkiyi masaya yatırdığında “Ben yapamıyorum, sorun bende aslında ilişkinin başında dengesiz olduğumdan bahsetmiştim” der.O kadar masum söyler ki tüm hatayı kendinde ararsın. Hatayı kendinde aramana önce düşük dozlarla başladığı sonra giderek artan şiddetteki tripleriyle zemini hazırlamıştır zaten. Böyle sinsidir işte.” diyerek kendimden beklenilmeyecek seviyede laflar ettim.

reserved

Fakat Umut oralı bile olmayarak cevap verdi.

-Abi bu kız çok farklıydı.
-Neyi farklıydı olum hepsi aynı işte.
-Yok abi bu kız öyle bişeydi ki bir ömrü onunla geçirmek istiyor, her anımı onunla paylaşmak istiyordum.
-Umutçuğum bu gelip geçici bişey.
-içinde olan benim benim kadar anlayamazsın.
-Ulan 5 saattir seni dinliyorum, her lafa bi lafın var. Madem sen daha iyi biliyorsun ne diye beni çağırıyorsun tak yiyen!
-Abi seviyorum neden anlamıyorsun.
-Ulan sana da sevgine de sıçayım!

Paltomu aldım ve çıktım kafeden dışarı.”Umut 3 haftadır tanıdığın bu kızı savunduğun kadar beni savunsaydın tüm mal varlığımı(Kyk+anne valla bi daha çarçur etmeyecem sen bu seferlik yatır parası+petsen kazandığım paralar) fakir fukaraya dağıtırdım şerefsizim” düşüncesiyle yola koyuldum. Nereye gittiğimi bilmiyordum. Gideceğim yönü tekmelediğim kola şişeleri belirliyordu.Bi süre yürüdüm sonra eve gitmeye karar verdim ve metroya bindim. Bahçelievlerde indim , eve yürürken bir bayan kuaförünün camındaki “eleman aranıyor” yazısına gözüm takıldı. ilanı 3-4 hafta önce de görmüştüm, hala duruyordu. Aklıma bir plan geldi ve kuaförün kapısını araladım. içeri girip işin tam olarak ne olduğunu başvuruyu kime yapacağımı sordum. Fön çekmeyle meşgul bir çalışan “Arka tarafta Halil Abi var ona sor” dedi. Gittim Halil abinin yanına “Halil abi sen misin?” dedim.”Buyur şekerim” dedi.”Abi iş için geldim” dedim.Bir süre iş konuştuk neler yapabileceğimi sorduktan sonra işimi belirledi.Çay yapıp servis edecektim.

neresi kısa bunun amk sie

@8 merak etme pişman olmayacaksın devam ediyorm

işimin 3. Günü Halil abiyi kenara çektim ve direk konuya girdim.”Abi yıllardır bu kadınların arasındasın ben bu kadın milletinden bi tak anlamıyorum,ne olur aydınlat beni” dedim, kahkaha patlattı.”Abi ben ciddiyim bu işin olurunu söyle.” Dedim.iş bitsin bakarız dedi Halil abi. Yalnızca iş arkadaşları Halil abi derdi, müşteriler onu Haloş diye çağırırdı.Son müşterimizi de gönderip dükkanı kapatmaya yakın anlatmaya başladı. Depresyonda yenilen kalıp kalıp çikolatalardan girip ideal erkeğin neden hep terk edilmeye mahkum olduğundan kendisiyle ilgilenmeyen gizemli erkeğin neden daha çok ilgi uyandırdığından çıktı. Anlattı da anlattı ve “işte temel olarak böyle” dedi. Anlattıklarını mantık çerçevesinde birleştiremedim çünkü hiçbir tutarlılığı yoktu.”iyi de abi bu hiç mantıklı değil” dedim.”Hah işte şimdi kaptın temel felsefeyi, gerisi de artık senin gözlemlerine kalmış” dedi. Dalga mı geçiyordu bu ipne benle? Yok yok yılların deneyimine sahipti, yılların eskitemediği Haloş’tu o, ona güvenim tamdı. Artık bir kadın gibi düşünmeye, hareket etmeye karar verdim. Günler günleri kovaladı. Kuaföre genç kızların depresyondayken geldiğini, orta yaşlılarınsa sırf dedikodu için geldiklerini tespit ettim. Dedikodu seanslarını, depresyonluları çaktırmadan dinledim.Bir aylık süre sonunda eğitimimi tamamladığımı düşünüp Halil abiyle vedalaştım.

ne kadar devam edeceksin daha? ona göre okuyacagım

Artık onlar gibi davranacaktım.ilk günler biraz zorluk çeksem de sonra alıştım. Eskiden günde attığım mesaj sayısı 3-4 iken 50 lilere 60 lara çıkardım.Otu taku her şeyi mesajlaştım, her fırsatta dedikodu yaptım. Salih’i yeni sevgilisiyle görünce kıskandım. Beraber oldukları zaman yüzlerine güldüm, Salih’i tek yakaladığımda inceden mesajlar verip sevgilisini kötülemeye başladım , giderek dozları arttırdım ve onları ayırmayı başardım. Mantıklı bi sebebim yoktu sadece kadın gibi düşünmem bunu gerektiriyordu sanırsam.Bir akşamüzeri arkadaşları arayıp “Bu akşam bize gelin gece pijama partisi yapalım.” teklifimi sundum. Tabi ki hayır dediler, gerizekalı erkek beyinleri ne olacak!

tuğladan duvar örmüşssün olm. bu saatte okursam yatar uyurum.

not:saatten sonrasını okumadım.

devam devam bekliyoz

@11 iki paragraf kaldı

Yaklaşık 2 aydır süren bir ilişkim vardı. Birden sevgilime karşı hareketlerimi değiştirmeye başladım, ne yaptıysa burun kıvırdım, o küçük sürprizler yaptı;ben trip attım.Onu depresyona sokup halini izleyip zevk aldım.Bir gece “Yarın yüz yüze konuşalım” diye mesaj attı. Türlü bahaneler bularak o yarını bi haftaya çektim.Bir hafta sonra buluştuk.O dibe vuran ilişkiyi alevlendirmeye çalıştıkça “ben yapamıyorum” dedim. “Ben seninle gökkuşağının o güzel renklerini göreceğimizi sanıyordum.” dedi.”Bak bu saatten sonra sevgili olamayız anla işte, seni arkadaşım olarak görüyorum artık” gibi taktan bir laf ettim.Tek kelime etmeden yarım saat boyunca birbirimize baktık. Sonunda hesabı istedim, kalktık.

Anlayacağınız tam moda girmiştim fakat birkaç gün sonra bu durum beni rahatsız etmeye başladı. Birgün neşeliyken aniden huzursuzlaşmaktan, anlamsız triplerimden , her taku arkadaşlarımla paylaşmaktan, atılan mesajlardan parmaklarıma giren ağrılardan bıktım. Eski hayatıma dönmeye karar verdim. Eski sevgilimi arayıp görüşme talebinde bulundum. Birkaç gün erteledik, sonra buluştuk.Ona nasıl pişman olduğumdan, onu nasıl deli gibi sevdiğimi anladığımdan ,beni affetmesini istediğimden bahsettim. Yalvardım,yakardım para etmedi.Son çare olarak “Ben seninle gökkuşağının o güzel renklerini görmeye şimdi hazırım”dedim.”Saçmaladığının farkındasın sanırım” dedi.Ben de “köpeklerin renk körü olduklarını unutmuşum benim hatam.” diyerek son golü attım.O ve ona ait her şeyi orada bıraktım. Rahatlamıştım,üzerimden tonla yük kalkmıştı sanki. Umut’u aradım.”Geçen sefer olanlar için üzgünüm benim hatam Umut.” Dedim.”Önemli değil ya” dedi.”Olum sende de mallık var. Hayatında 1 çıktığı olan adamdan, yani benden umut bekledin.” dedim.”Oldu bitti abi boşver, biz arkadaşız arada olur böyle”dedi.”Bir erkeği en iyi bir erkek anlar Umutçuğum.” dedim.”He abi yeminlen” diye onayladı..

bu kadar beyler okuyanın gözleri dert görmesin ve lütfen yorumlarını esirgemesin
okumayanın da gözlerinden öperim canı sağolsn başlığa girmesi yeterli

Reserved ayni bensin amk anlatir yikar amk vay vay vay

rezerve