Rez alın seri devam ediyor

geldim bakalım

Rezzzzzzzzz

Memduhla konuştuğumuz gece sokakta ateş yakıp oturmak istedik. Sonuçta dört tarafımızı çevirdik sorun çıkacağını sanmıyoruz. Sansak bile bir apartmana sığınır kurtulurduk sonrasında. Muhabbet etme konusu Açelyadaydı.
A:Açelya K:Katre
A:Aslında pek bir maceram yok. Ben küçük bir şehrin beldesinde yaşadım. Bir tane spor salonu vardı beldenin ona yazıldım. Dövüş eğitimi aldım ve kendimi bu konuda geliştirdim.
Ka:O gün binadaki zombileri öldürebilmen bu sayedeydi?
A:Aynen abi. O gün Nergiz Ablayla da konuştuk zaten çok iyi olmuştu. Neyse. Çocukken şiddete eğilimli bir birey olmuştum. Bir gün beni beldeden kaçırmışlar. Fidye istemişler. Bende de fırsat bu ya tuvalet için izin istemişim direkt kaçmışım. Yakalayamamışlar. Yolda polisin birine denk gelince de şansıma eve zütürdü sonra beni. Hala hatırımdadır.
K:Eeee.

A:Eeeesi. O sene de devam ettim kursa. Lisede avantajları iyi değerlendirip ülke çapında yarışmalara katıldım. ilkini kaybetsemde ikinci yarışmada üçüncü olmuştum.
O:Antalyadaki mi?
A:izlemiş miydin?
O:Evet. Sen iyi dövdüydün fakat süre bittikten sonra puanın silindi.
A:Evet. Üniversitede şansım vardı da Orientiring(haritada yer bulma sporu) yapma fırsatım oldu. Bir gruba katıldım fakat başarı gösteremedik. Yine de yol bulma ve benzeri şeyleri yapabiliyorum.
N:Benim bir dostumda yapıyordu. Orhan. Rahmetli oldu.
A:Başın sağolsun Nergiz Abla. Üniversitede bir arkadaş bana spor kulübüne katılmamı ve sigortalı iş vereceğini söyledi sonradan. Onunla devam ettim. Bir süre sonrada adım yayıldı mecrada partiler falan filan havuzlu villalar yanıyor ortalık. Birkaç erkek var peşimde. Aralarından birini seçtim. Sonra bu binaya taşındım. Adam zaten pekekent çıktı biliyorsunuz.
M:Ya neden dövemedin herifi kızçem?
A:O benden daha iyiydi dövüş sanatlarında.
M:Eyvele.
A:Sonrada zaten o pekekent öldü ve şimdi buradayım. Sizinleyim. Mutluyum. iyi ki varsınız.
Katre sandalyesini sürüp yanıma geldi. Elimi tuttu.
K:Sende öyle tatlım benim.

Rezerved.

Açelyada anlatmıştı kendini onca günün ardından. O gecede müzikler, kamp ateşi eşliğinde eğlenirken bulduk kendimizi. O ağır koku hiç yokmuş gibi. Sanki hiçbir hırıltıyı duymuyormuşcasına özgürce yaşıyorduk. Sadece bir avuç insanın kalması insanın özgürleşmesi ve hatta sosyalleşmesi adına yetiyorda artıyor bile. Ama bu insanları korumak da benim görevim. Eski dostum Memduh'un da görevi. Bunu onlara, gülümsemelerine borçluyuz. Bu yüzden az olan erzakların dolması için yarını bekledim.
Sabah olduğunda koku haddinden artmıştı ve sokakta birkaç adet zombi gördüm. iyi de biz iki tarafı da kapatmıştık. Arka bahçeden gelişi tuzaklamış, arka sokaktan bağlantıyı zombiyi bırak insanın zor geçeceği bir hale sokmuştuk. Şimdi bunlar nereden geldi?

bREZzers

Binada sesler duydum. Tedirgin oldum bir süre. Teyakkuza geçtim. Gelen Açelya imiş.
A:Kemal Abi.
K:Buyur.
A:Abi sokaktakileri gördün mü?
K:Zombileri evet.
A:Onların nereden geldiğini buldum.
K:Nasıl? Nereden ya?
A:Dün gece muhabbet ettik biliyorsun. Ondan sonra geçmiş anılarım depreşti yürümek iyi gelir dedim. Elimde de bir tane fener vardı.
K:Evet?
A:Zombilerin nereden geldiğini anlamak için çevreye tuttum. Sokağın sonundaki depo, açılan bir kapı görevi görüyormuş meğer.
K:O binanın kapısını kilitlemiştik. Hemde zincire.
A:Birisi kırmış. Zombileri úzerimize salıyorlar.
K:Benimle geliyorsun!

Up up up up

Sokağa çıkıp birkaç zombi öldürdük. Açelya silahsız iyi iş yapıyordu. Ona bir ara muşta bulmalı. Hemde Wolverine tarzı.
Depoya yan binaya girecektik çünkü kapısı arka sokakta riskli bölgedeydi. Bu yüzden kendimizi yan binadan çatıya atmalı oradanda aşağı inip kapıya kilit vurmalıydık tekrar. Ben önde elimde tabanca arkamda Açelya devam ediyorduk.
A:Kemal Abi bu binaya jeneratör etki ediyor muydu?
K:Hayır bu yüzden dikkatli olm...
Üzerime zombi atladı. Anlık irkilme ve tepki yaşadım. Açelya ise tekmeyi bastı zombinin kafasına. Duvara çarpıp kafası ikiye bölündü. Zaten çok yumuşak dokuları vardı.
K:Dikkatli olmalıydım.
A:Bilemezsin abi çok karanlık.
K:Bu karanlık kimlerin işine gelir?

Karşıdan zombi sürüsünün geldiğini fark ettik. Teyakkuza geçtik tekrar. Fakat göz gözü görmediğinden rastgele birkaç el ateş açtım. Bazıları isabetliydi, bazıları ise karavanaydı.
A:Kemal Abi. Geri dur.
K:Kızım esas sen dur.
A:Abi!
Beni yere attı ve zifiri karanlıkta vuruşmaya başladı hemde silahsız. Normalde beynimin yanması lazımdı ama Açelya gayet başarılıydı. Dediği kadarda vardı. Filmdeki sahneleri aratmıyordu da. Bu kızda ciddi yetenek vardı. Anlattıkları kesinlikle şişirme değildi.
K:Cidden mi?
A:Kolaydı be abi.
K:Ona yakın zombi?
A:Temizzz.
K:Bak sen şuna.
Çatı katına doğru yol aldık Açelyayla. Tek tük zombiler geliyordu fakat bu sefer ben hallediyordum. Çatıya giden kapıyı açtık. Manzara korkutucuydu.

Çatıda yaklaşık otuz tane zombi vardı. Çatı dardı her zombi birbiriyle çarpışacak derecede olduğundan aralarından geçmek zordu. Açelya ile birbirimize baktık. Zombiler ise sadece bize bakıyordu.
K:Bu işin dönüşü yok. Mahalleye sıçramamalı bu zombiler.
A:Silahın şarjör kısmıyla vur abi zombilere.
K:Ne alaka kızım ya?
A:Yeterince kurşun sıktın. Aşağıda lazım olabilir.
K:Diyorsun?
A:Diyorum.
Açelya yumruklarını ben ise silahı tutarak giriştim zombilere. Taktiğimiz konuşmasak da şuydu. Yere düşen zombinin beynini ayaklarla ezmek. Kapıyı örtüp sürgüledik ve zombilere atıldık. Her birini birer birer yere düşürdük ve kafalarını ezdik. Bazen birbirimize yardım ettik. En sonunda da binaya girmeyi başardık. Merdivenler beklediğimiz üzere bir hayli sessiz ve karanlıktı. Kokuda burnumuzu gibiyordu.

Rezzzzzzzz çalışıyorum okuycam

Son part ve dördüncü hikayeye selam çakan part geliyor toplaşın panpalar

Rezzzzzz

Binada aşağılara doğru indikçe kokular artıyor fakat bunun sebebi arka sokaktaki zombi zirvesinin ta kendisi. Bu yüzden fazla önemsemeden yolumuza devam ettik. Depoya indiğimizde bir avuç zombi grubuyla karşılaştık. Yerde bir pala buldum ve onu aldım. Muhtemelen depoda kalmış birinindi. Şu anda aramızda ama yaşamıyor olan ve bu durumu gram giblemeden gelen tek tük zombilerin kellelerini uçurmaya başladım. Açelya ise tüm ciddiyetiyle elleri yumruk bir şekilde arkamdan geliyordu. Birkaç masanın ardından bir not buldum.
\"Bunu bulan dostum senin için çok güzel bir hediyem var masanın gözünde. Açıp bakarsan kendini savunmada ön plana çıkacaksın. Sağlıcakla kal. Beni öldürebilirsin sorun değil. insanları kurtar bana da sana da yeter.\"
Çekmeceyi açtım. Wolverine muşta ve tabanca buldum. Tabanca bana evet ama

MUŞTA MUHTEŞEM SAVAŞÇI AÇELYAYA

K:Açelya sana sürprizim var!
Depoyu tekrar kiliti vurduk. Kim açtı o kiliti bilinmez ama yakında savaş olacağı barizdi. Civarı keşfetmek iyi olacaktır. insanlar belki de zombilerden daha da korkutucu olabilir. Belli değil. Ben ekibime ve Açelya\'ya güveniyorum.

---SON---

Hikaye bitmiştir ve seri başlığına da girmiştir. Dokuz partlık çerez hikayedir. Herkese teşekkürler okuyan okumayan.

Bu ne hız yiğidim. Hemen okuyup yorumumu yapacağım.