1. 1.
    +7
    eskiden hararetli futbol tartışmaları yapardım, din, inanç, politika üzerine tartışırdım amk. arkadaşlarım vardı, bir araya gelir sohbet ederdik. şimdi hepsi çocukça geliyor, iyice asosyal oldum, kimseyle görüşmüyorum.

    bazen okuldan arkadaşlarla buluşuyoruz, acayip sıkılıyorum lan. yok fenerbahçeymiş cimboomuş!! amk kafanızda saç kalmamış, züt göbek bağlamışsınız sanki milyon dolar alan futbolcunun gibindesiniz amk! masaya tekme atıp sktir olup gidesim geliyor lan bazen. ben büyüdüm de bu gib kafalılar niye hiç büyümedi, hiç değişmedi diyorum, kafayı yiyecem.
    ···
  1. 2.
    +2
    kendimi geliştireyim diye deli gibi kitap okuyan, araştıran kafamı skeyim. sanatçı veya bilim adamı olmayacaksan okumayacaksın arkadaş. yüzeysel kalacaksın, yüzeysellik en büyük mutlulukmuş, bunu anladım.
    ···
  2. 3.
    +2
    @2 ya panpa, bana da yapmacık geliyorlar aslında. ama düşününce, değişen onlar değil ki lan, değişen biziz. onlar bıraktığımız yerde otlamaya devam ediyorlar. yani bir nevi, aslında onlarla buluşunca kendi geçmişimizle yüzleşmiş gibi oluyoruz. kendi geçmişimizden sıkılıyoruz galiba lan.
    ···
  3. 4.
    0
    ne dion amk
    ···
  4. 5.
    0
    @5 boşver panpa takılma sen
    ···
  5. 6.
    0
    dogru... ben de aynen oyle hissediyorum. arkadaslarimla 2 senedir falan gorusmuyorum, simdi gorussem herhalde nasil hissederim.
    ···
  6. 7.
    0
    cok dogru tespit panpa
    ···
  7. 8.
    0
    @7 @8 nolacak peki bu durum beyler? yavaş yavaş yalnızlıktan keyif almaya mı başlarız dersiniz?
    ···
  8. 9.
    0
    Kendin gibi adam bulucan, sizler pek birbirinizle konuşmadığınız içinde, muhabbet kuramıyorsanız.
    ···
  9. 10.
    0
    @11 denedim panpacığım, denedim. sorun şu ki, 3-5 sayfa yazıp umutsuzluğa kapılıyorum. yazdıklarımı beğenmiyorum. eskiden müzikle uğraşırdım, şimdi gitarı alınca hiç özgün bir şey gelmiyor aklıma, her nota çok klişe geliyor amk.
    ···
  10. 11.
    +1
    en ağırı ise ezelden beri bu hissiyatta olmak. pamuk ağırlığında vücudunla, tonlarca ağırlığı kaldırmak gibidir.

    insanlarla bağ kurmak imkansız hale gelir. çoğu hayatı boyunca, senin o anki zihinsel olgunluğuna dahi erişemez.

    insanın zihinsel olgunluğu 25 yaşında başlar.(istisnalar hariç)bu yaşlarda içinde hissettiği boşluğu ise çoğu kez evlenerek doldurur ve hayatının senaryosunu tamamlamış olur. çoğu 50-60 yaşındaki adam bu yüzden bağnaz ve sığı kafalıdır.

    bu yüzden yalnızlık aşılması gereken bir şeydir. gözleriyle ruhunu okuyanlar bi hayli uzaktadır.
    ···
  11. 12.
    +1
    @13 evet hacı. insan askerliği bitirip iş hayatının rutinine girdiği anda evlilik dayatması başlar. evlenirsin, en geç 2-3 sene içinde her şey yine rutine bağlar, bu sefer çocuk yap baskısı başlar. çocuklar hayatına girince zaten artık kendinle ilgili sorgulamalara vakit bulamazsın. aynen dediğin gibi ancak 50-60 yaşlarında hayatın yeniden sakinleşir. ama sen artık çoktaaan sıradanlaşmış ve fikren iğdiş edilmişsinidir.
    ···
  12. 13.
    0
    @14 bu gece the sunset limited ı izle panpa
    ···
  13. 14.
    0
    @15 hemen imdb listeme aldım kanka
    ···
  14. 15.
    0
    olgunum diyen adamın nickine bak amk bi de gelir neslini savunur şimdi bu bana
    ···
  15. 16.
    0
    Adam entel olmuş ya la
    ···
  16. 17.
    0
    @17 lan olm ne ilgisi var amk. herhalde bütün hayatımız somurtarak geçmiyor. öyle olsa inci gibi ortamda işimiz ne.
    ···
  17. 18.
    +1
    beni de yazın panpa kulübe
    ···
  18. 19.
    0
    bende anlattıklarınızla aynı şeyleri yaşıyorum. umarım yanlızlığı severiz
    ···
  19. 20.
    0
    ananda olgun
    ···