size anlatacaklarımı bir hikaye gibi algılayabilirsiniz belki ama 2 senedir iş ile alakalı yaşadıklarım burada..

kaçırma vatandaş yetişen alıyor.

okuldan mezun oldum. gibindirik bir bölüm ama iş kapısı olarak geniş yelpazeli. düşündüğünüz bölüm işte dıbına koyim. işletme.

okuldan mezun olmadan önce başladığım iş arama telaşı okurken çalıştığım bakkaldan reddedilmem ile başladı. hayallerimin mesleği bakkaldı çünkü dıbına koduğumun hayatında. dükkanın önüne sandalye atıp akşama kadar hoşbeş etmek hoşuma gidiyordu. okulu bitirmek için çıktığım bakkala bir daha geri dönemedim.

dönsem bile verdiği günlük 40 tl para. sigorta yok. yemeği de sendikalaşarak elde ettik. benim gibi bir eleman daha vardı. bunu fitneleyip saldım adamın üstüne. aldık yemek hakkımızı. esnaflık iyi meslek..

Orta halli bir üniversite’de geleceksiz bir bölüm okuyorum

orta halli bir üniversitede gelecekli bir bölüm okuyorum pnp.

"Hiçbir şey olamazsam asker, polis olurum. "
Bu lafı duyduğunuz ortamdaki adamlardan uzaklaşın. bu adamların ne vatandaşa ne vatana ne de kendilerine saygıları olur. kendimden biliyorum.

Üniversitenin son senesinde aile zoruyla girdiğim kpss den 70 puan koparabildim. 70 puanı bilirsiniz. Devlet kademesinde geri zekalı kontenjanından girebilmek için 70 puan yeterlidir. Sağlam torpilin varsa kesin memur olursun.

Benim yoktu..

Ağrı, Iğdır'a kadar memurluk tercihi yaptım. sonuç sıfırdı..

Neyse pederden 200 Tl harçlık almaya devam. Hem okurken bir kere bile para istememiştim. 1 2 sene idare ediversinler artık. Allah razı olsun ettiler. 200 TL'yi verirken çocukken ilmek ilmek ördükleri sağlam pgibolojimi şimdi parça pinçik etmeye başladılar.

içkim yok, sigaram yok. 200 TL yetiyordu. Ama ne serseriliğim kalıyordu, ne hayırsızlığım.

mezun olduktan sonra reel hayat, sadece iş ile değil; 5 senelik bir ilişkinin de ciddiye binmesi gerekliliği ile ekstra sorumluluk katıyordu bana.

babama 200 tl koymuş olacak ki, şam şeytanı bir arkadaşının aracılığıyla bana ön muhasebe işi buldu. tertemiz giyinip görüşmeye gittim.

sabah 7 de girip başlayacağım bir işi akşam 6da sonlandıracakmışım. bana koymaz gider yapardım. sonra verdiği paranın fazla olduğunu düşündü herhalde huur evladı, "boş zamanlarında da buradaki işçilere yardım edeceksin" dedi.

normalde muhasebe işlerinde sabah 8 akşam 5 çalışırsın, hafta sonların da cumartesi yarım gün olmak üzere tatildir. çünkü diğer şirketlere göre iş yaptığın için kimsenin cumartesi öğleden sonra faturası gelmeyeceğini bilirsin.

adam aslında ön muhasebeci değil, işçi arıyordu. ben de güzel güzel reddettim. babamın şam şeytanı arkadaşı ise 5 dakika sonra arayıp, yeni neslin adam olmayacağından, kendilerinin bu işleri eskiden bulamadıklarından bahsetti. tamam güzel abim canın sağolsun deyip kapadım. arkasından da sağlam bir "orrospu evladı" dedim.

Ailemin gözünde puanım düşmüştü. dediler ki işkura git. bunları bir müddet işkura gittiğimi belirterek oyaladım. bu sırada grafik dizayn öğrenmek, animasyon öğrenmek gibi hobiler edindim. zaten çizdiğim karikatürleri dijital çizimler ile birleştirdim.

gardiyanlık başvuruları başladı. daha önceleri lise kpss 81 puan ile mülakatlara gittiğim gardiyanlık mülakatlarında lisans kpss 70 puan çük gibi kaldı.

elendim.

bu sırada canıma tak etti bankalara başvurdum. bütün bankalar sahada çalışacak ırgat arıyorlardı. sahada bir insana anket bile doldururken bin dereden su getirtiyor. kredi kartı satmak imkansız. bunu bütün bankalar biliyor. bu bir taktik. ayakta reklamcılık. işletme bana bunu öğretti.

eğer sahada kredi kartı satmaya çalışıyorsanız, çok yenetekli veya ciksi bir kadın değilseniz 1 2 ayda bu işten sizi gibtir edeceklerini bilirsiniz.

yazın ortasında günlerden bir gün sevdiceğim ile kahvaltı ederken garanti bankasından aradılar. sivasta gişe memuru arıyoruz ilginiz devam ediyor mu dediler.

ben taşak geçtiklerini düşündüm. çünkü antalyadaydım. sivasla ilgili hiçbir başvurum yoktu. sivasa gidip dolandırılmayalım diye onları da reddettim.

günlerden bir gün subaylık başvuruları başladığını öğrendim. manitamın itirazlarına rağmen başvurumu yaptım. ankara'ya gittim. sporu çevikliğim ile geçtim.

müşkül durumda kalsanız birine bir şey emanet edecek olsanız, orada ben bulunuyor olsam kesinlikle bana emanet ederdiniz. ahlakımdan asla sual olunmaz. çünkü gerçek manada "iyi bir birey iyi bir toplum" sloganının bana bakılıp yazıldığını düşünürüm. yani son derece ahlaklıyım.

geriye bir şey kaldı. zekilik. tabi ki mülakatlarda elendim ve geri zekalı olduğumu düşünmeye başladım.

bu esnada polislik başvuruları başlamıştı. polislik için 130 lira yatırdım bankaya.

tarihler belli olunca 2 gün parkura gittim. 40 TL den 80 TL yaptı toplamda. zaman olarak asla bekleneni veremedim. dünyanın en gereksiz parkurunu geçememeyi kendime yediremedim. sonradan öğrendim ki 100 kişiden 70i geçemiyormuş zaten.

işletme mezunu olduğum için fırsatlar maliyetini bilirim. şimdi bu kadar eksiye düşmüşken bir de yol yemek masrafı yapıp daha fazla zarara girebilirdim. polislik sınavına gitmedim.

ailemin gözünde bir puanım dahi yoktu artık. ittim ben artık onlar için.

ismail abi neyse, geniş aile cevahir neyse ben de oydum onların gözünde.

Astsubaylık başvuruları gelip çattı. geri kalmadım ona da başvurdum. Sporu geçmişten de tecrübe alarak daha iyi bitirdim. mülakatlarda geçen mülakattan da duyduğum "selam söylersin" lafı kulaklarımda çınlıyordu.

ankaraya o gün kar yağıyordu. ben içime içime ağlıyordum. kolay değil 26 yaşına bastın senden daha vasıfsız adamların girdiği bir örgüte giremiyorsun.

vasıfsız olduğunu nereden anladığıma gelince, bana "ortadoğu barış planı nedir" diye gelen soru rakiplere "la ilahe illallah ne demektir? " diye geliyordu. bana türkiyenin yüz ölüçümü sorulurken rakibe 571 de ne oldu diye soruyorlardı . beni kışkırtan budur insanlara karşı.

yine elendim aldım dönüş biletimi döndüm antalyaya. neredeyse 850 tl civarı sadece subaylık ve astsubaylık başvurularına gelip giderken harcadım.

seni boş sanmasınlar takım elbise giy git dedi babam. mağazalardaki bütçelere çıkmam imkansız.

mecbur toplama takım elbise aldım. 550 tl tuttu.

borç tarafım kabardığı halde alacak tarafım hala 200 TL olduğu için battım. yemek yiyemez duruma geldim. günde bir öğün sağlam beslenip geçiştiriyorum diğer öğünleri. peder beye 200 TL koymuş olacak ki

-evi kapat gel, seni burada fabrikaya sokalım. hem paslanmamış da olursun.

dedi. Allah belamı versin gocunmazdım. üniversitenin başlarında otellerde tak temizledim. pilajlarda beachboyluk yaparken amele yanığının ne olduğunu o zaman anladım ben.

bu arada size kendimden ufak bilgiler vereyim ne olduğunu siz düşünün.

işletme mezunu, ingilizce konuşup anlayabilen, pazarlama alanında deneyimi olmayan fakat çoğu pazarlamacıdan daha fazla okumuş araştırmış, adobe after effects, illustrator, photoshop, animate gibi dizayn programlarına hakim olmakla beraber;

microsoft office programlarını kullanabilen, eta sql sertifikasına sahip bir panpanızım.

hayatın beni bu duruma düşürmesi kalbimi kırıyor.

benim atalarımda alzheimer var. belki bende de vardır. okuduğum kitapları, severek izlediğim filmleri, dizileri birer birer unutuyorum. bütün bunları unutmamak için bazılarınızın dedeleri gibi notlar tutuyorum. bu da onlardan biriydi.

Senin ve senin gibilerin hakkını yiyip, önüne geçenlerin, buna sebep olanların, buna ses çıkartmayanların Allah bin belasını versin kardeşim..

Vay anasini gibeyim ya

Kardeşim Allah kolaylık versin üniversite okuyup iş bulamayan nice insanlar var zor ama sabrın sonu selamet sabret Allah bir yerden yüzünü güldürür inşallah

çok üzülüyorum lan dünya iyi insanlar için iyi bir yer değil harbiden insanlar kötüye evriliyor