paranormallik bu ya

@1 huur çocuğu yalancı beyler
bu hikaye arabistandaki sır mı ne öyle bir şey di

atakan geldi

@64 zekana hayran kaldım, gıyabında aynşıtaynın ruhuna sövdüm huur çocuğu.
lan her entry sonuna ironi mi yazalım olmayan beyninin kıvrımlarını gibtiğimin liselisi? yıkıl karşımdan, paranormal yanımı haleklendirme benim!

Reserved

hiç istifini bozmadan, köylülerden birine, haritanın köşesindeki altın rezervinin oraya bir town center yaptırdı ve bana dönüp; kanka napiyim çok seviyorum ben bu oyunu, vazgeçemiyorum bir türlü, şu küllüğü uzatır mısın? dedi, paranormal bir şekilde cevap veremedim, efendim? dedim, küllüğü dedi, tamam! dedim, uzattım. küllüğün içinde bir kısmı yanmış, ve yanmaya devam eden kağıt parçaları vardı, kapının altından çıkan duman ordan geliyordu. şimdi lütfen odamdan çıkar mısın? dedi, emret! yaparım! deyip çıktım.
afakan'ın bana söylediği her şeyi, tuhaf bir şekilde kabul ediyor, ve ikiletmeden yapıyordum. sanki o bana bir şey söylediği zaman kendimi kontrol edemiyordum, ve sanki ben bir robotmuşum da, o beni uzaktan kumandayla idare ediyormuş gibi hissediyordum. birlikte yaşamaya başladığımızdan beri buna benzer birkaç şey daha olmuştu, amk bininden artık iyice korkmaya başlamıştım.

o korku ve ürpertiyle odama gittim, ve kalan son sigaramı yaktım.

yatağıma uzandım ve odamın tavanını seyrede seyrede içtim sigarayı, evi bir badana ettirmek lazım amk diye düşünürken uyuyakalmışım... gözümü açtığımda yine mutfaktaydım, karnım yine çok açtı ve yine elimde ketıl vardı. bu sefer kelebek makarna yapıyordum. sonra aynen geçen seferki gibi, bir tuhaflık olduğu hissine kapılmıştım. pencereye yanaşıp baktım, her taraf çingene pembesiydi. etrafta kimsecikler yoktu, sanki yine koskoca dünyada bir tek ben kalmış gibiydim. sarsılarak ürperdim. bi baktım, karşı apartmanın önünde yine o peçeli arap kızı bana bakıyor. hemen pencereyi açtım ve buraya gel diye el işareti yaptım. kız peçesini indirdi, yine o dolgun kırmızı dudakları ve güzel yüzü ortaya çıkmıştı. bir müddet tebessüm ederek bana baktı, ve sonra eliyle 'nah' işareti yaparak, arkasını dönüp o çingene pempeliğinin içinde kayboldu. vay amk aşüftesi diye ardından bakarken, ensemde bir sıcaklık hissettim.
yine arkamda biri vardı, usul usul soluyup, enseme üflüyordu, ve etraf limon kokmaya başlamıştı.
adeta donakalmıştım, yine hiçbir şey yapamıyor, hiçbir şey söyleyemiyor, hiçbir şey düşünemiyordum. tüylerim diken diken, gözlerim kocaman kocaman, öylece dikiliyordum. paranormallik bu ya, arkamdaki nefes yine homur homur bir şeyler söylenmeye başladı; gaşların arasından domdom gurşunu değdi... gaşların arasından domdom gurşunu değdi...

bak gene amk dedim, bütün korkum ve ürpertim bir anda kaybolmuştu, ve çok feci sinirlenmiştim. katılı metılı fırlattım bir tarafa, ve; sizi bana seçerek mi veriyorlar dıbını yolunu gibtiğimin uşakları diye arkamı bir döndüm...

ibrahim tatlıses... kafası bir bandajla sarılı, bir gözü kalk gidek diyor, öteki tak yeme oturak. yüzünde kayık bir gülümseme, bıyıklarda ayran lekesi, bana bakıyor. bir müddet karşılıklı olarak bakıştık. sonra, elindeki lavaşa sarılmış marullu çiğ köfteye limon sıkıp bana uzattı. baktım, baktım, baktım.. şöyle bir yutkundum, ve eyvallah hacı deyip aldım, e açlıktan ölüyordum, ne yapayım.
tam çiğ köfteyi ağzıma zütürüyordum ki, gözüm ayaklarına takıldı. ayakları tersti...

yine dehşet içinde donup kalmıştım, ve korku tüm vücuduma hızla yayılmıştı. hızla ordan kaçmak istedim, fakat kımıldayamadım, adeta kilitlenmiştim. bu bana bakıp sırıtmaya devam ediyordu, bir müddet baktıktan sonra kolunun yeniyle bıyığındaki ayranı sildi, ve; gorkma la gorkma, ayakkabıları ters giymişim amk dedi. sonra usul usul çıkardı ayakkabılarını, ve sağdakini sola, soldakini sağa giyip düzeltti. hay ananskymm diye söylendim içimden. kusura bakma, beni kafadan vurdular da, o yüzden ara sıra böyle terslikler yapabiliyorum dedi. üzüldüm haline, geçmiş olsun abi dedim, eyvalla dedi, ve türküsünü söyleye söyleye çıkıp gitti.

bir avcı vurdu beni, ah bir avcı beni yedi...

gibleyen binler 'paranormallik bu ya' yazarlarsa sevinirim.

ahahahaha baştan okudum hepsini yarıldım bin. devam et! paranormallik bu ya amk ahahaha

makarnamı kaynatıp bir tabağa koydum, ve odamın yolunu tuttum. mutfaktan çıkıp salonun önünden geçiyordum ki, bir ses duydum. kafamı salona uzatıp baktım, fakat etraf yine karanlık olduğu için bir şey göremedim. lambayı yakayım dedim, ama maalesef bizim lambanın düğmesinin alt komşunun mutfağında olduğunu hatırladım. paranormallik bu ya... neyse boşver deyip tekrar odama dönüyordum ki, sesi yeniden duydum. gözlerimi kısıp karşıdaki ikili koltuğun oraya doğru uzun uzun baktım. sanki karanlıkta koltuğun üstünde bir şey hareket ediyordu. bütün tüylerim yine diken diken oldu. kim var lan orda? diye bağırdım. ihihihihi diye kısık bir gülme sesi duydum, iyice irkildim. korktuğumu hiç belli etmeden, afakan sen misin lan? dedim. birden yanıbaşımda; yok hacı ben burdayım diye söylenince afakan, ketılı metılı fırlattım elimden, makarnalar saçıldı sağa sola. bir kısmı tavana yapışınca anladım ki, iyi pişmiş... ananı atanı gibeyim senin huur çocuğu, ne ara kalktın geldin kulağımın dibine, meziyetini gibtiğimini... diye söylendim içimden. birader napıyosun karanlıkta kulağımın dibinde? dedim, ya su içmeye kalkmıştım da dedi, sonra uyku semesi salına salına dönüp gitti mutfağa. yeniden ikili koltuğun oraya doğru gözlerimi kısarak baktım, bu sefer herhangi bir kımıltı yoktu. usulca dönüp odama doğru gidecekken; makarna da güzel olmuş he, eline sağlık panpa! dedi, salondan biri.

olduğum yerde, salona arkam dönük bir şekilde kalakaldım, kanım dondu...

ahahaha paranormallik bu ya! hızlı yaz bin!

up up up

amk sen böyle anlat yeter ki. ben aplarım panpuş =)))

devam etsene bin. güzel diyince senin de mi zütün kalktı amk çocuğu!

ccc paranormallik bu ya ccc

derken telefonun sesiyle uyandım. arayan babamdı, napıyon olm hiç arayıp sormuyon dedi, hoş beş biraz muhabbet ettik, sonra telefonu kapatım kalktım. çok sıkışmıştım, doğruca tuvalete gittim, fakat tuvalet doluydu. amk senin afakan diye söylenerek salona geçtim, bi sigara yaktım ve televizyonu açtım. sonra ikili koltuğun üzerinde bir battaniye olduğunu fark ettim. allah allah, bu muallak afakan salonda mı yattı lan acaba gece dedim.

neyse, tuvaletten çıkınca sorarım diye düşündüm, ve biraz temiz hava almak için salonun balkonuna çıktım. ben balkonda sigara içerken tuvaletin sifonu çekildi. aha çıktı muallak dedim, ve sigaramı söndürüp yeniden içeri geçtim.
tam balkondan salona girmiştim ki, dış kapının kapantığını duydum. nereye gidiyo lan bu bin dedim, koştum ardından, açtım kapıyı, fakat afakan'ı göremedim. o an içimde yine o tuhaf hissi duydum, hiç düşünmeden kapıyı örttüğümle afakan'ın odasına dalmam bir oldu. bi baktım afakan yatağında uyuyor. ben girince soluk soluğa fırladı tabii, noluyo lan? dedi. hiç cevap vermeden salon penceresine koştum. aşağı baktım, ve paranormallik bu ya, yine apartmandan çıkan olmadı...

geldi yine tipini gibtiğimin... devam et bin, güzel gidiyosun. pranormallik bu ya amk.

güzel lan güzel. iyice merak ettim aminakoli. devam bin!

paranormallik bu ya!

evde bizimle birlikte bir huur çocuğu yaşıyordu, artık geceleri rüyama bile giriyordu, ama ben bir türlü bunun kim olduğunu anlayamıyordum. şu an ve öncesinde yaşadığım her şey gerçekti, hatta adamı geçenlerde kahvaltı masasındayken hepimiz görmüştük. bu bir hayal değildi, orası kesin. iyi ama, kimdi bu adam? yine kafayı yemek üzereydim. o gün artık canıma tak demişti, bu adamın kim olduğunu bulacaktım...