olay bu sabah başıma geldi.

sabah kalktım saat 11 gibiydi bi baktim dolapta bi gibim yok indim beyler alt sokaktaki pastaneden simit poğaça falan bisiler alcam

sirada bekliyorum onumdeki huur kadin ay sunu mu alsam ay bunu mu alsam bir saat konuştu. ben de acligin verdiği sinirle içimden bu huurya ayar vermeliyim diye düşündüm.

en sonunda nihat abiiiiii bana 8 tane kaşarlı poğçaaaaaaa dedi.
nihat abi de biraz taşşağa vurarak 8 tane az gelmez mi yav hahahahaga falan dedi. o da mal aq.
her neyse karı da manisadan ablamlar geldi abicim 3 kişiyiz evde yaaaa dedi.
ben de o an sözlükte okuduğum tüm ayar hikayelerini gözümden bir film şeridi gibi geçirdim ve ilkokuldan kalan engin matematik bilgilerimle yüksek sesle 'ooh ne güzel kahvaltıda 11 tane kaşar iyi gider' dedim ve bunu dememle birlikte nihat abi dükkândaki tüm susamları konfeti misali havaya fırlattı. bunu duyan kuyumcu arif abi '40 yıldır altın işliyorum böyle ayar görmedim' dedi o anda çırak bilgisayardan verehuuuu verehuuu verehuudet şarkısını açtı ve 2 simit 1 patatesli pogacami alıp olay yerinden uzaklaştım.