Zaman ilerledikçe yaptıklarımız yıkılıyor. Yeni yapılan bir şey yok.

Anlamsız olan her şey bir gün anlam kazanacak yüreğimizde, zihnimizde. Rengarenk resimler doluşacak kafamızın içine.
Yoruldum...
Hiç olmadığı kadar hemde. Fakat yorulan bedenim değil ruhum ve dinlenmeye ihtiyacı var.
Ağrılaştı öğrendikçe ve bir yerden sonra eziyet oldu her adım...
Her neyse.

Böyle zevki çıkmıyor kelimelerin.
Göz görmeyince gönül "bu ne huur evladı?" diyor.

Anti sosyallik aslında bir hastalık değil. Normal olan da benim zaten.

Karanlıktan çıkmak iyi bir fikir değildi. Gözlerimi açmakta zorlanıyorum.

Düşünceler aidiyet taşımaz.

Topladığım ruhlardan bileklik yapacağım. Herkes kolye yapıyor benim ki farklı olsun.

Fazla sorguladığın zaman üstüne geliyorlar. Bu demek ki öğrenmememizi istiyorlar yani öğrenmek iyi bir şey.

Mutluluk çatık kaşlı ve ciddidir. Benim ciddiyetim en olmadık yerde bile gülebilmek.

Bugün bizzat kendimden kaçıyorum.

Üretmeyi bıraktığımdan beri tükettiğim şeyler benden daha çok zütürdü. Üretmek, paylaşmak değilmiş insanı bitiren.

Sigara yakarken ne kadar havalı göründüğümden bahsetmiş miydim? Ne yazıkki içerken o kadar havalı durmuyorum. Ölüme meydan okumanın çekiciliği mi bu yoksa?

Yaşamak ölüme giden en uzun ve acı dolu intihar biçimi olabilir mi?
O zaman şu an doğru bildiğim her şey yanlış mı?

Aldığım binlerce soluğa yenilerini ekliyorum. Duvarlarım artık konuşmuyor, uyku düzensizliğim bozuldu. Ben artık istediğim ben olamıyorum...

girmeyin kanser oldum

Aslında tembel değilim, işlerimi hızlı yaptığım için yatmaya fazla vaktim kalıyor sadece.

Aslında "isim" çok gereksiz bir şey sonuçta seni eşsiz kılmıyor. Hatırlayamamalarıma kılıf arıyorum.

O kadar çok ölmüşüm gibi davrandılarki gerçekten öldüğümü düşünmeye başladım.

Black Mirror çok garip bir dizi, az evvel bugda kaldım. Teknolojiye hemen hemen aynı açıdan bakıyoruz gibi ama hayatın ne kadar ciddi ve acımasız olduğunu unutuyorum.

Eylül...
Mevsimlerin, ayların ya da insanların "büyülü" saydığı hiç bir şeyin büyüsüne inanmam. Fakat sonbahar sevebileceğim nadir şeylerden biri.

Soğuğu hissetmek istiyorum.

Hobi olarak hiç bir şeyden memnun olmuyorum.

Bir kriz gibi geliyor, yükseliyor ense kökümde kaos. Patlamak üzere beynim, konuşamıyorum. Ah bir kez olsun konuşabilsem Tanrıları bile utandırıcağım.