0
panpalar, sevgilimle tanışmadan önce(ki bu süre,14 ay yapıyor)az çok konuştuğum her kızdan erkeklerin onlara gerekli değeri vermeyip, ilgisiz davrandığı hakkında şikayetler duyuyordum.bu şikayetlerle birçok kez karşılaşınca kendime, gerçekten aşık olacağım bir kız bulduğumda elimden gelen her şeyi yapıp;ona prenses gibi davranacağım dedim. gün gelip,şu anki sevgilimi bulduğumda da sözümün arkasında durdum.ilk altı ay her şey çok güzeldi. kız bana,"bugüne kadar tanıdığım erkeklerden daha incesin, sende şair ruhu var."gibi şeyler söylüyordu.
bu dönemde birkaç arkadaşım bu konuda beni uyardı."bak kısa zamanda iyi bir şey yaptım zannedeceksin ama böyle devam edersen,bu kız senden hevesini alıp seni şutlayacak.bu kadar sevme, değer verme. sonra seni hiçbirimiz toplayamayız"dedi.ben ne demek istediklerini anlamadan, tavrımı sürdürdüm. sevgilim bana ve birkaç talibine göre çok güzel olduğu için asılan birkaç arkadaşı, kankası oldu. hatta bir tanesi benim hakkımda "senin ilgi görüyor olmandan mutlu olmalı. sonuçta bu olay güzel bir kızla çıktığının kanıtıdır."demiş."olur mu öyle şey" çıkışı yapmaya çalıştığım anda birçok şey için geç kaldığımı fark ettim. çünkü kız benim cevabımı beklemiyor, sadece duyduğundan bahsediyordu.
yaptığını sineye çekmek durumunda kaldım. fakat artık kendisiyle buluşacağım zaman neredeyse randevu almam gerekiyor. arkadaşları hatta erkek kankaları bile benden ön planda,ona aldığım hediyelere de değer vermiyor. bazı arkadaşlarımın sevgilileri arkadaşlarıma hayranlıkla bakıyor. sanırım bir kızın, erkeği hakkındaki düşüncesi bu yönde olmalı. oysa ben dürüst olmak gerekirse kızın finosu oldum. beni istediği yerde sustutuyor, fikirlerimi ve yaşadıklarımı dinlemeye ise tenezzül etmiyor.
siz de çevremdeki diğer insanlar gibi "bırak o kızı"diyeceksiniz ama inanmasanız bile ben onu çok sevdim.ilk altı aydaki kız olması için ömrümü vermeye razıyım. lütfen yardım edin,onu nasıl kazanabilirim?
