Selamun aleyküm panpalar. Ben 98li bir panpanız olarak söylüyorum ki ben çok şanslı bir insanım. Babam hakim ve küçükken il il dolaştık. Serüven Adıyamanla başladı ve o zaman oralar hakimler için tehlikeli bir yerdi. Sokakta gözümün önünde arkadaşımın yüzü jiletlendi hayatın sert yüzünü gördüm. Sonra Kastamonunun Küre ilçesine gittik. Siyah önlük beyaz yakalı bir ilkokul öğrencisi oldum. Veliler karşı çıkıyordu mavi önlüğe kıt kanaat geçiniyordu küreliler. Siyah önlük abiden kardeşe ordan eşe dosta geçiyordu. Hayatın acımasız yönünü gördüm. Eskişehir sivrihisara geçtik ordan. Sokaklarda oynadım sokaktan çıkmadım küfrü öğrendim. Ama anneye kutsal değerlere küfredilmeyeceğini de öğretti sokaklar. 1 liran varsa 1 liraya gazoz değil de arkadaşınla yiyebileceğin 2 gofret alabileceğimi öğrendim. Oradan Karabük safranboluya geçtik. Bir kızı çok sevmeyi öğrendim o beni sevmedi sağlık olsun hayatın adil olmadığını öğrendim. Gazianteple devam ettik yolculuğa. Fizik olimpiyatlarına çalışıyordum tek başına başarılı da oldum. Etrafında tek bir kişi bile yokken destek olacak, kendi derdini kendine anlatıp kendini teskin etmeyi öğrendim.Şuan Ankaradayım ve içimdekileri paylaşabileceğimi burda incide öğrendim...