Selamun aleykum beyler
ben Sakarya da yaşıyorum. Şuan Erzurum Atatürk Üniversitesinde okuyorum. Başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum. Gececi olduğumdan derslerim epey geç bitiyor ve üniversitemizin kampüsü aşırı büyük bu nedenle otobüs durağına ulaşmam biraz uzun sürüyor. Bir gece tek başıma kampüs yolunda yürürken yan tarafımdaki korulukta koşan birini gördüm. Kampüs koruluğu tamamen çitlerle kapalı olduğundan kimse giremez diye düşündüm. Koşan kişiye dikkatle bakınca çırılçıplak olduğunu gördüm. Hem de tamamen. Erzurum o sıralar -10 derece filandı. Kızın yardıma ihtiyacı olduğunu düşünüp bağırdım. Okuyan var mi rezleri alin bir sukuyu cok gormeyin.
Edit:3 part yazdim hikaye tamamlandi beyler. Rezlerini alanlar bir nick6 girin amk artik. (bkz: ligci)

bana dönüp hırıltılı birşeyler söyledi. Soğuktan sesi gitti sandım. Şu anda bile gözümden yaşlar akıyor. Kızın sesini de duyunca hemen pardüsemi çıkarıp kıza uzattım ama aramızda baya uzun bir mesafe vardı ve hava karanlıktı. Kız nasıl oldu bilmiyorum bir anda yanımda belirdi . Şaşkınlıktan bir şey diyemedim. Yüzünü tam hatırlamasam da parlayan masmavi gözlerini hatırlıyorum. Yine hırıltılı bir şeyler söyledi ama Arapça gibi yada ibranice anlamadım kızı, yabancı sandım ama yanıma nasıl geldi onu anlamamıştım. Şoktan elim hala kıza montu uzatıyordu. Sonra kız montu elimden kaptı ve bir anda yine ormana döndü. Ben bunları farkedince kızın insan olmadığını düşündüm ve aklıma geldi. Koşmaya başladım. Son part yolda.

Suku cugu umrumda degil lan rez alanlar yarim kalmasin hikaye sirf sizin icin amk
Koşmaya başladım. Durağın orda insanlar vardı. Yerde buzlu olduğundan düştüm ama okadar korkuyordum ki. Sonunda durağa varınca arkadaşım Mehmet’in orda olduğunu farkettim. Oda zaten hemen yanıma geldi dedi noldu az once montunu cıkarıp çitin arkasına niye attın. Dedim ki kızı görmedin mi? Hayır diyerek yanıtladı. iyice korktum sonra şoktan çıkınca elimde müthiş bi acı hissettim. Montu uzattığım elimdeki başparmağım kırılıp ters dönmüş. Düşüncemi oldu yoksa kız montu alırken mi bilmem ama çok acıyordu. Ertesi gün parmağım sarılı yine aynı yolda arkadaşlarımla yürürken montu aynı yerde buldum. Her yeri çiçeklerle sarılıydı. Güller laleler adını bilmediğim daha bir çok çiçek. Arkadaşlarım şaşırdı . Hele Mehmet ayrı bir şaşırdı. Monta uzandı biri ama ben kesinlikle ellemem dedim ve uzaklaşmaya başladım. Onlarda yanımdan geldi. Mont Şuan orada değil. Bende fakülteye başka otobüslere binerek gidiyorum. Bazen otobüsten bakınca ormanda koşan kızı görüyorum ama görmemiş gibi yapıyorum. Eyvallah beyler.

vay amk