Atkısını ısırarak karda yürüyen küçük çocuk fırının önüne gelince biran durdu. Fırının camları içerde pişen ekmeğin dumanıyla buğulanmu ve içerdekiler zar zor seçiliyordu.

Çocuk 2 güne yakındır hiç yemek yememişti. Soğuktan kendini bile ısıtamayan eldivenlerini çıkarmayı düşündü biran. Sonra vazgeçti, fırının kapısından içeri girdi.

Onu bası yırıtık halde gören fırıncı,Git der gibi bir bakış attı çocuğa.ÇOcuk anlamıştı istenmediğini ama umursamadı.Çocuk elini cebine attı fakat eldiven yüzünden dar cebine ei birtürlü sığmıyordu. Fırıncı daha fazla dayanamayıp

-Hadi hadi dışar

diyerek çocuğu dışarı doğru itelemeye başladı.Çocuk sadece bir dakika diyebildi yorgunluktan zar zor çıkan sesiyle.

Soğuk çocuğu çok yormuştu,son bir gayretle elini tekrar cebine attı busefer elini cebine sokmayı başarmıştı. Fırıncı ise kızgın ve meraklı gözlerle olan biteni izliyordu.

Ayaklarının ucuna basarak cebinden çıkardığı birkaç kuruşu kasaya doğru uzattı. Sonra kısık sesle

-abi bir ekmek

fırıncı önce çocuğa sonrada paraya baktı. Yeni çıkmış sıcak ekmeklerden birtanesini poşete koyup, çocuğa uzattı. Sonrada kasanın üstündeki parayı alıp kasaya koydu.

Çocuk ekmeği alınca biran yüzü güldü. Ekmeği alıp fırından çıkarken biran bir iç çekti, hayatın yükünü omuzlarında hissediyordu.

Çocuk fırının kapısını açınca yüzünda o acı soğuğu tekrar hissetti.Kar etkisini azaltmış ortamda ki sessizliği kar topu oynayan çocuklar bozuyordu. Yavaş yavaş yürümeye başladı.Kar topu oynayan çocukları görünce biran durdu. Elektrik direğine yaslanıp onları izlemeye başladı. Kendi kendine içinde

-Keşke bende oynayabilsem dedi nekadar acı bir cümle oyun oynamak isteyen bir çocuğun bunu demesi.

Kar topunu oynayanları izledi yarım saat belkide 1 saat kadar. Onlar gülünce oda güldü. Onlar heycanlanınca oda heycanlandı. Sadece uzaktan onları izledi. Biara gözü mavi gözlü, sarı saçlı kıza takıldı kendince

-ne güzel kız dedi çocuksu duygularla

O sarı saçlı mavi gözlü kıza odaklandı sonra onu izlemeye başladı sadece onu. Biara oynayanlar onun önüne kadar geldi. Birkaç kar topuda ona gelince oda oyunun içine girdi. Onlarla oynadı dakikalarca. Kimse onu üstündeki kıyafetlerden yadırgamadan.O insanların kötü bakışları olmadan dakikalarca oynadı o çocuklarla.

Sarı saçlı mavi gözlü kızın annesi balkondan onu görünce koşarak sokağa indi,

-Git burdan diyerek itikledi.

Oysaki çocuk sadece kartopu oynuyordu. Kimseye bir zararıda yoktu. Hatta onunla oynayan çocuklarda mutluydu.Çocuk kadına kızarmış gözleriyle baktı. Sonra ıslanmasın diye yüksekçe biryere koyduğu ekmeği alıp yavaşça uzaklaştı. Yanaklarını gözünden düşen gözyaşları ısıtıyordu.O Kartopu oynamak dışında ne yapmıştıki?

Elindeki ekmekle ağlıyarak yürüdü çocuk. Ayakkabısı iyice zedelenmiş ve eskimişti. Karlara fazla basmamaya çalışıyordu ama ayaklarının üşümesine neden olamadı birtürlü.

Aldığı ekmek soğumuş ve birazda ıslanmıştı ama dert etmiyordu, sadece kartopu oynarken kavulması onu incitmişti. Ekmek almak için çıktığı merdiven altı yere girdi tekrardan. burası dışardan birazdaha sıcaktı.

tek dostu olan köpeğin yanına ilişti. belkide onu seven tek canlı oydu birde o sarı saçlı kız. Ekmeğin yarısını köpeğe diğer yarısını kendi yedi. Köpeğin dibine iyice girip ısınmaya çalıştı.bu gecenin soğuk olacağını kahvenin önünden geçerkne yaşlı adamlardan duymuştu. Köpeğini okşayarak gözlerini kapadı. Aklında sarı saçlı kız uyumaya başladı.Ama birdaha gözlerini açamadı.

SON