ümitsizlik

bir elinde bira, diğerinde sigara olup bilgisayar başında sevdiğiniz ama size yüz vermeyen kızın fotoğraflarına bakmaktır amk.

aynı zamanda kalacağınızı bile bile veremediğiniz dersi yaz okulunda almaktır amk. Birde para verirsiniz...

birde kimsenin bu başlığı giblemeyeceğini bile bile yinede açmaktır.

gecenin bir yarısı ne idüğü bellisiz bir mahallede bir banka oturup sigaranın dumanını iki kaşın arasından daldığın nesnelere doğru üflemektir.

Biz çok ümitsiziz. Her kötü olay bizim için bir felaket. Özellikle Türkler ve diğer Müslüman milletler her şey de bir olumsuzluk görüyor. iki teyze konuşmaya başladı mı önce hastalıklarını anlatır, sonra kötü gelinden dertlenir, sonra borçtan vs vs.

Eğer inanıyorsan Allah’a bu dünyanın bir imtihan dünyası olduğunu bilmen lazım. Hayatta neler olmuyor ki? “Her şey insanoğlu için” bu anlamda güzel bir söz. Peki, sence bu dünyanın en büyük sorunu sende mi? En büyük acıları sen mi yaşadın/yaşıyorsun? Hep senin işlerin mi ters gidiyor? Hiç mi güzel giden bir şey yok? Ne seni hep şikayete, isyana, ümitsizliğe itti? Ve sana bu kötülükleri yaşatan kimdi? Allah mı insanlar mı?

Başınıza gelen her musibet, sizin ellerinizle işledikleriniz yüzündendir. Bununla beraber Allah, kusurlarınızın pek çoğunu da affeder.
42/30

Ümitsizlik sadece günlük işlerini değil ahiretini de etkiliyor. Eğer ümidini kesiyorsan, ümidini Allah’tan kesiyorsundur.

iblis, “Rabbim! Beni azdırmana karşılık, andolsun ki yeryüzünde kötülükleri onlara güzel göstereceğim, içlerinde ihlâsa erdirilmiş kulların hariç, onların hepsini azdıracağım” dedi.
39/40

Kimler üzülmezler?

Dedik ki: Hepiniz de cennetten inin. Fakat benden size bir doğru yol gösterici geldi mi o doğru yolu gösterenin izinden gidenlere ne korku vardır, ne hüzün.
2/38

Bilakis, kim iyilik yaparak bütün benliğini Allah’a teslim ederse, onun ödülü Rabbinin katındadır. Öyleleri için ne bir korku vardır ne de üzüntü çekerler.
2/112

Biz ne yapıyoruz?

Biz insana nimet verdiğimiz zaman, Allah’ı anmaktan yüz çevirip uzaklaşır. Ona fenalık dokununca da ümitsizliğe kapılır.
17/83

insan hayır istemekten usanmaz, fakat kendisine bir kötülük dokununca üzülür ve ümitsizliğe düşer.
41/49

O zaman?

O hâlde gevşemeyin ve üzülmeyin! Eğer (gerçekten) mü’min kimseler iseniz, en üstün olanlar sizsiniz!
3/139