her otobüse bindiğimde sessizce

osururum. ortamdaki herkes paranoyak olur herkes birbirinin yüzüne bakar acaba bu mu yaptı diye tahmin etmeye çalışır.
kimse burnunu falan da tutamaz korkudan.
burnumu tutarsam millet benim yaptığımı ama çaktırmamak için burnumu tuttuğumu sanar korkusuyla tutamaz.
kimse tepki vermez ama kaos ortamı vardır. herkes gerilir gözler savaşır. millet ufaktan sağa sola bakar acaba koku nerden geliyo gibisinden.

ama sazanın biri çıkar pencereleri açın diye böğürür vee sonunda tüm şüpheleri üzerinde toplar onun ardından millet mırıldanmaya başlar evet yaa bu ne koku falan diye.
ama tüm herkes pis pis bakar ilk isyan edene. insanlık suçu işlemiş gibi.

sazan sonunda ne olduğunu anlar ve iş işten geçmiştir hemen inmez kimse benden şüphelenmesin diye sonra soğuk soğuk terleyerek iner ve gözden kaybolur. ben de medeni ülkelerde olduğu gibi özgürce ossurmanın tadını çıkarırım.