bugün dayak yedim olamaz tüh

bugün ümraniye`nin göbeğinde tadına baktığım, über olay.

bulgurluda ordulular mahallesini ümraniyede bulunmuş, yaşamış herkes bilir. çok belalıdır insanı.
beni soracak olursanız, yürek yemiş, ama tıfıl bir şeyim. 62 kilo, 1.76 boyum var. düşünün.

yolda yürüyorum, ümraniye santrale çıkacağım kulaklığım takılı müzik dinliyorum şansa bakın ki o sıra pink floyd set the controls for the heart of the sun çalıyor arkama bakmamla o çocuğu görmem bir oldu kafanızda şekillenmiştir zaten ruh halim kulaklığı çıkardım gelmesini bekliyorum konuyu belirtmek istemiyorum biraz ailevi biraz konuştuk sonra çocuğa ani bir kafa attım sersemledi üstüne gitmedim bu sana son uyarım dememe kalmadı arkadaşıyla birlikte üzerime yürümeye başladılar bi tane daha kafa salladım. iyice sersemledi. o ara çevre esnaf bizi ayırdı.

yoluma devam ettim. tam bir dönemece gireceğim. karşımda 6 kişilik bir grup ve hepsini tanıyorum. o çocuğun arkadaşları. arkama baktım, o da geliyor. kulaklığı çıkartıp ani bir depar attım. yaklaşık 3 dakika tahmini 10 kişi tarafından kovalandım. birisi arkamdan huur çocuğu dur! diye bağırdı. durdum. en öndeki lavuğa uçtum. tam o ümraniye trafiğinin yanında gerçekleşiyor olay. 10 kişi üzerime çullandı. kapandım. efendi gibi dayağımı yedim. dudağım patladı. en son duyduğum şey utanmıyor musunuz 10 kişi 1 kişiye girmeye cümlesiydi. darbeler kesildiğinde ayağa kalktım. etrafıma baktım, herkes bana bakıyor. yere kan tükürdüm, gülerek yoluma devam ettim.