sübyandım çocuktum kendimden geçtim doğrultum

Yusuf hoca evden çıkarken, bak dedi hayatta boşlukta olduğun anlar olur her zaman o anlarda gel bana yüreğini aç kardeşim her yer, herkes sana sırtını dönebilir ama bizim kapımız her daim sana açık dedi. o kadar içten söylüyormuş hissi verdi ki pekekent yemin ederim ağlıyordum o anda. teşekkür ederim hocam dedim. önemli değil dedi ve gitti.

Ardından ertesi gün okula gittim, sibelin bırak yüzüne bakmayı, o sanki orada yokmuş gibi davranıyordum. Susuyor konuşmuyor mütemadiyen derslerle ilgileniyordum, 3. ders teneffüsde sınıf öğretmenimiz geldi yanıma okulu bırakıyor özel koleje geçiyormuşsun neden yapıyorsun bunu dedi. sibel de yanımda şaşkınlıktan küçük dilini yutacaktı. dedim ailem öyle uygun görmüş hocam dedim. Tamam hayırlısı olsun dedi. annen baban bi gelsin benle görüşsünler dedi. Sibel ise gözleri dolu dolu olmuş ağlamamak için zor tutuyordu kendini.