askerde yaşadığım ibretlik anım

teslim olalı bir hafta olmuş. adı üstünde dıbına koyum acemi birliği. neyse beyler tam 7. günün gecesi bana nöbet yazdılar. gizli bir olay olduğunu sonradan öğrendim. bizim uzman çavuş üç gündür uyumadığını söyledi. nöbete geçtiğim gece bana, 'generaller gelecek geldikleri zaman bana hemen haber ver, biraz uyuyacağım' dedi. 'emredersiniz komtanım!'

aradan 15 dakika geçti uzman çavuş yanıma gelip sordu: generaller geldi mi asker?
-gelmediler komtanım!'

bizimki benden cevabı aldığı gibi oh çekti. içi rahatlamıştı binin. tekrar gitti uyumaya. uyuma dediğim de anlaşılacağı üzere göz kapamak, kan akışını sağlamak vs.

neyse beyler , uzman çavuş 20 dakika sonra falan gene geldi.
asker! generaller geldi mi?
-'gelmediler komtanım!'
'tamam asker, gelince haber vermeyi unutma'
'emredersiniz komtanım!'

lan düşünüyorum, nedir bu kadar önemli olan.

aradan yarım saat geçti, bizim çavuş gene geldi amk. bu sefer biraz kestirmiş anlaşılan. gözleri falan kızarık.

'asker, generaller geldi mi?''
'gelmediler komtanım'

bizimki gene bir rahatlama yaşadı. biraz canlandım deyip gene gitti uyumaya.

aradan 25-30 dakika geçti geçmedi yaşlı yaşlı adamlar geldi beyler. omuzlarında tüm galaksi halay çekiyor.

gür sesiyle bağırdı yaşlı amcalardan biri:
nasılsın asker!
sağolun komtanım da siz kimsiniz?
ben general.

neredesiniz lan dıbını gibtiklerim uzman çavuş ananızı gibecek

*