çok yalnızım beyler depresyona girdim

okurken: http://www.youtube.com/watch?v=1KVAhspHCi0

geçen yıl anadolunun köhne bir şehrinde üniversite kazanıp güzel ankaramı bırakıp buraya yerleştim. ilk yıl birkaç yanlış arkadaşlık, biraz da kendi salaklığımdan birsürü dersten kaldım. şimdi onları toplamaya çalışıyorum. ortalama öyle düşük ki ikinci sınıftan 2 tanecik ders alabildim. sınıf arkadaşlarımın hepsi beraber okulda şimdi, ben yannan gibi nasıl zaman öldürürüm diye düşünüyorum. vizeler de yaklaştı, onlara çalışıyorum. derslerimi toparlamak için elimden geleni yapıyorum onlara yetişeyim de okulu uzatmayım diye.

ama hep tek başımayım. bu taktan şehirde, taktan bi yurtta sabahtan akşama kadar tek başımayım. zaman geçsin diye oyalanmalık arkadaşlar yaptım. anca kapıya çıkıp sigara içiyoruz. sonrası yine aynı, ben yalnızım. haftada 2 gün okula uğruyorum ders alamadığım için. yetim gibi dolanıyorum ortalıkta. kendimi sıkıyorum hadi oğlum az gayret et, toparlayacaksın diyorum, az biraz çalışıyorum ama yalnız başına da olmuyo ki. sessizlikten korkar oldum. odadaki tek ses unsuru benim. sonra yine bi sigara yakıyorum amk içim karardıkça kararıyo, ne yapacağım ne olacak ben de bilmiyorum, düşüncelere kapılıyorum, melankoliye kapılıyorum. iyice depresyon haline girdim galiba. bana bi çare söyleyin beyler bi tek siz varsınız lan şu an konuşabileceğim. bu dıbına koduğumun şehrinde anne, baba, kardeş, arkadaşlık hiçbişey yok, resmen koca şehre karşı tek başımayım. sigaram var bi de.