şehir dışında üniversite okumak

uzun deyip geçmeyin alın size şarkı da veriyorum: http://www.youtube.com/watch?v=WkMpv_jf0yU

yaptığınız tercih geldi ve şehir dışı kazandınız. çoğunuz şehirden kurtulmanın sevinciyle istediğimi yapacam diyerek gittiniz okulunuzun olduğu şehre. çok değil, birkaç haftaya kadar anlarsınız memleketinizin kıymetini. yıllardır mutlu mesut yaşanan ev, akşamları yemekten sonra meyve getiren, akabinde çay demleyen anne, hergün binbir lanet ederek ekmek almaya gidilen bakkal, alışılan sokak, alışılan çevre. bunların hiçbiri yok artık. çünkü siz öğrencisiniz. yani mülteci, göçebe gibi bişeysiniz. belli bi süre sonra insan ev algısını da kaybediyor. kaldığı yer yurt mu, pansiyon mu ya da öğrenci evi mi hiç farketmez. üniversite hayatını yarılamak üzere olan biriyim ve çok rahat söyleyebilirim ki ev diye bişey kalmadı. memleket ilk başlarda çok çekici geliyordu ama sonradan o da cazibesini yitirdi. gidince şöyle bi bakıyorum da etrafıma, eski arkadaşlar eski ortamlar hiçbiri kalmamış. hepsi dağılmış ülkenin dört bir köşesine. kimsenin programı birbirine uymuyor. aile desen, eskisi gibi herşey tıkırında, sen varmışsın yokmuşsun farkeden bişey yok ki. 4 kişilik bir çekirdek aile idik, şimdi o aile 3 kişilik. haa orda bıraktığın kız da var tabi. sen evden yüzlerce kilometre uzaktayken etrafındaki binlerin başını döndürüyor duru güzelliği. etrafında pervane oluyorlar. bişey de diyemezsin ki, sevgilisi değilsin bişeyi değilsin. onlar da sözde normal arkadaşları. olan sana olur, için acır sigara üstüne sigara yakarsın of üstüne of çekersin o duygular sana koyar da koyar iyice soğursun geldiğin yerden. memleket diye bişey kalmamıştır artık. atatürk'ün bile 80 yıl taş üstüne taş konmayacak dediği, allah'ın unuttuğu köhne bi şehirde, dandik bi yurt odasında bunları yazarken bulursun masanın başında kendini. buralarda yaşama savaşı verirsin işte, bişeylere tutunmaya çalışırsın da tuttuğun dal elinde kalır. yatağına uzanmış, geride bıraktıklarını, hayatının özetini düşünürken küllükler dolar dolar boşalır, sen geçmişin kadar geleceğini de düşünürsün herşey bir daha eskisi gibi olur mu, bu çukurdan kurtulabilir miyim gibi saçmasapan sorularla. ama kesin olan bişey vardır ki ev'in tanımı artık eskisi gibi değildir. geldiğin yerden yavaş yavaş soğursun, evdekilerle arana resmiyet girer, misafir gibi hissedersin kendini. 2 sene bişey değil, benden daha kıdemliler de var burda. onlar daha iyi bilir bunu.