ayrı dünyaların insanıyız mukaddes

Gecenin en ıssız saatinde oturduğum yerden kalktım , camın karşısına geçip bir sigara yaktım. Benim saatim gelmişti. O dakikadan güneş doğuncaya dek dünyanın efendisi bendim , dünya benimdi. Camdan bakınca o saatlerde şehir kapkaranlık , tek tük yanan lambalar var uzaklarda... Uzaklarda , tek tük bambaşka hayatlar. Belki sıcacık yatağında yatan kadınına su getirmek için yaktı ışığı, belki bazıları da benim gibi cam kenarında bir sigara yaktı. Açıkçası pekte umrumda değiller ,tıpkı benim onların umrunda olmadığım gibi. Ben kendi dünyamın efendisiyim , onlar kendi dünyalarının. Eğer dışarıda tek bir dünya olduğunu düşünüyorsanız büyük bir yanılgı içinde olduğunuzu söylemek zorundayım. Bambaşka insanların bambaşkadünyaları , bambaşka dünyaların bambaşka insanları var. Kendi dünyanı yaratma şansın malesef yok. Dünya seni seçer ,o seni yaratır. Hiç birşey yolunda gitmiyorsa herşey yolunda ve olması gerektiği gibidir. Benim dünyamın bana öğrettiği bu. Bir sigara daha yakıyorum gecenin zifiri karanlığında... Eğer yeterince derine bakarsanız her zaman bir sigara daha yakmak için bir sebep bulabilirsiniz.