1. 13301.
    +2 -1
    önce kendinizin yavas yavas elinizden kayip gitmesine sahit olursunuz. hic bir seyin kontolunuz altinda olmadigi bir filmde basrolü oynuyor gibi uzaktan izlersiniz kendinizi. hersey yolundan cikmistir kafanizin icinde. yapabileceginiz bir sey yoktur iste!.. verdiginiz tepkileri anlamazsiniz.

    sonra sevdiklerinizden medet umarsiniz. “bana yardim edin” diye sessiz cigliklar atarsiniz.

    “görmüyor musunuz deliriyorum, kurtarin beni” diye. cogu zaman, soguk suratlar cikar karsiniza. umdugunuz onlarda da degildir. anlamak istemezler, önemsemezler ya da yapabilecek bir sey oldugunu sanmazlar ya da “gecer gecici bir durum”, “düzeleceksin”, “niye böyle oldu ki, sebebi ne” derler. böyle sorular insani daha da icine yönlendirir. yine kendinizle bas basa kalirsiniz.

    “sahi neden böyle oldu ki..”

    kimse farketmiyor iste . herkes o kadar mesgul ki. kendisiyle, gündelik hayat kosusturmalariyla… siteminle kalakaliyorsun.

    birini yasamdan vazgecirmek bu kadar kolay olmamali. delirmeye giden yolda, “akli normal calisan”larin, o kisiye baska cikis yollari oldugunu da göstermesi gerekiyor.
    ···
   tümünü göster