galatasaray

ispanya'da maça çıkıyoruz. tribünler tıklım tıklım galatasaray taraftarları da stada akın etmiş. tiyatro seyircisi madrid taraftarının sesi bile çıkmıyor ultraslan yeri göğü inletiyor. aslanlarımız sahada inanmış, hazır. her şey çok güze ama rakibimiz real madrid. gerçekçi olmak lazım. ilk yarı madrid atakları bizim yer yer kontralarımızla 0-0 bitiyor. soyunma odasında fatih hoca veriyor gazı. futbolcular hala inançlı çıkıyorlar sahaya. bütün çabalarına rağmen madrid golü bulamıyor bulamadıkça geriliyorlar. derken hakem bitiş düdüğünü çalıyor maç 0-0 bitiyor. herkes artık sormaya başlıyor. acaba? olur mu? yapabilir miyiz? içimizdeki irlandalılar bu sefer madrid bırakmaz diyor. fark yiyeceksiniz diyenler madrid ne yapar ne eder maçı alır der olmuşlar. inceden tırsıyorlar galatasaray başarırsa diye.

neyse 2. maç zamanı geliyor. arena tam bir cehennem! türkiye'nin hatta dünyanın her yerinde akın ediyor galatasaray'ın aslanları. stad kapasitesinin de üstüne. yok böyle bir atmosfer. madridliler şaşıyor ronaldo bini " beni kimse bu stadda 52.600 kişi olduğuna inandıramaz" diyor. züt korkusu sarmış hepsini. koreografiyi de patlatıyoruz dosta düşmana karşı. derken maç başlıyor. bilindik senaryo madrid saldırıyor ama artık evimizdeyiz korkmuyoruz biz de saldırıyoruz. ilk yarı yine beraberlikle bitiyor. umut, heyecan, inanç! kalp atışlarımız tavan yapıyor. derken 78. dakika bir kontra atak. top burak yılmaz'ın ayaklarında arkadan drogba koşarak geliyor. burak karşı karşıya sağa bırakıyor topu ve drogbaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa sadece topu yuvarlamak kalıyor ona. aman allah'ım yoksa! evet 1-0 öndeyiz ve 10 dakikadan biraz fazla zaman kaldı. madrid bastırıyor aslanlarımız direniyor. ve düdük geldiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii ağlamak istiyorum leventçim tanrı bizim kazanmamazı istedi resmen. yarı finaldeyiz yarı finaldeyiz

inanç başarmanın anahtarıdır bunu asla unutmayalım.