hayata dair korkunç tespitim

Bu şirin mavi gezegende yaşayan insanların çok büyük bir kısmı, savaş, hastalık, büyük bir buhran atlatmadı. Hal böyle olunca da sanal kıyametler ve yok oluşlar peydah etmeye başladı. Ondandır ki post-apoliptik sevdası, ölmüş bedenlerin yerlerinden çıkışı... Ve tesadüf değil kıyamet tercihinin "eski yaşayanlar" olması... Yaşadığımız çağ, -varsa- tanrının insana çektirdiği en büyük ıstırapların toplandığı "hiçlik" çağıdır. Herkes bir şey bekliyor ama hiçbir şey olmuyor. Şahsi kıyametler ve sanal kıyametlerle bezenmiş gibko hayatlar yaşıyoruz. Maalesef -şayet varsa- tanrı(lar) bizle ilgilenmeyi bıraktı. Biz de yok olmak istiyoruz. hiç var olmamışız gibi. Sabah uyanışlarımız gibimsonik gömleklerin içine girip, gibimsonik kravatlar takma, sahip olduğumuz elektronik oyuncakların güç düğmelerine basma emelinden başka bir gib taşımıyor. Biz bundan çok sıkıldık. Her hareketimizle; siyasi, sosyal, sanatsal, dinsel, bir karmaşa hevesinde olduğumuzu haykırıyoruz ve çok acı çekiyoruz. Sığmıyoruz artık. Hayallerimiz ve beklentilerimiz sığmıyor bu şirin ve mavi gezegene...

not: kurtarın bizi. çok sıkıldık !!!