bu gün dilsiz dudaksız sözler söyleyeceğim

sana
bir şeyler anlatacağım bütün kulaklardan gizli,
herkesin ortasında konuşacağım; ama senden başka duyan olmayacak söylediklerimi..

herkese dargin günlerin, herkese yasaklanmış yüzün .
çoğalarak kopuyor kalanın derininden .
hayatinm seyreliyor giderek yok oluyor özün
çöl aşarken mecnun , dağ aşarken musa ..
Masalların kadar yaşayamayan sen ..
yazılı kitaplar kadar olamayan dünya .
Artık ne birden tutan geceme gündüz ne de yağmursun ; çöl ruhuma ..

Şimdi dağılmış parçalarını arar bir geçmiş zaman tanımı olan bütünlüğün ..
peki ya kırıntılardan bir bütüne varılacağını uman beyhude hayat bilgisi ,
yaşamın denklemiyle aynı mıdır ki ?