hepiniz çok şanslısınız beyler ciddiyim

şimdi burdan herkes yaptığını yazıyor konuştuğunuz kızları arkadaşlarınızı yazıyorsunuz hepinize özeniyorum. eminim hepiniz üniversite okuyosunuz veya lise okuyorsunuz hiç bir derdiniz tasanız yok sizden para bekleyen yok ekmek elden su gölden yaşıyorsunuz sizin yerinizde olmayı çok isterdim. şimdi bir çoğunuz ya üniversitede bekar evinden arkadaşlarınızla takılıyorsunuz veya sıcak evinizden yeni son model bilgisayarınızın karşısında bir yanınızda içecekleriniz yiyecekleriniz keyfini çıkara çıkara yazıyorsunuz çiziyorsunuz. evet niye böyle bir giriş yaptım ben kimim biraz bahsedeyim kendimden
ben ilkokul 2den sonra mecburen ağır işlerde çalışmaya başladım ve ilk iş deneyimim motorgiblet tamircisi oldu * eee seçme imkanımız da yok dayak mayak diye diye çocukluğumun ilk evreleri oralarda geçti. ben sokaktada oynayamadım. nasıl oynayayım sabah 7 akşam 9 arası git gel. e çocuksun en ufak bir şeyde yoruluyosun eve gidince direk yat daha ne yapıcan sana yeter. 5 sene orda çalıştım e birazda hafiften de aklımı kullanabilecek yaşa geliyorum evet gibtir lan daha yaşın kaç dersiniz ama mecbur olunca yapacak bir şey kalmıyor * bayram olur akrabalara giderim el öperim para beklemem direk gider yerime otururum e bekleyince alacağım cevabı biliyorum "eşşek kadar oldun çalışıyon nabıcan bu kadar parayı keraneci" gibi laflara maruz kalıyorum. (bayramlarda aldığım şekerleri biriktirirdim her gün bir tanesini yerdim o da beni bayramdan sonra 1 ay en az idare ederdi.) üzerimde baya diyebileceğim eski pantolon çorabımdaki yırtığı diğer ayağımla gizlemeye çalışırken ben öğrendim olayı. arkadaş paran yoksa her yerde rahatsızsın sığıntısın. abartısız söylüyorum 13 yaşımda ellerim nasır tutmuştu çalışmaktan yemin ediyorum lan. ee noldu bi kaç sene daha geçti geldik 17-18 yaşına. ee artık delikanlı olduk ya biz genç adamız ya. karaköyde hamallık yaptım. el arabasıyla çimento harç taşıdım. şimdi bile hala vücudum var o zamanlardan kalma. amele yanığı amele kası derler ya bendeki de amele vücudu. 1-2 sene daha öyle çalıştım. her zaman her ortamda her an ezilen (elbetteki fakir olduğum için kuvvetten değil) bendim. nabalım küçüklükten aşılmışız kendimizi şimdi bile başımız önde giriyoruz her yere. her neyse askerlik geldi mecbur gitmek zorundayım e okul yok bir şey yok nabıcan zütünden kan alırlar valla. her neyse askere giderken yanıma 200 tl aldım acemi felan derken yanlızca yol parası olarak kullandım askerde herkesin ayak işini yapardım o yüzden hiç harcamadım. adama gider kantinden sigara alırdım. kimseye kaptırmadan koğuşa getirirdim aldığım ya 25 kuruşluk (şimdiki parayla) bisküvi ya da 30 kuruş 50 kuruş. bilen bilir asker kantini her yerden hherkesten ucuzdur o yüzden yazdım 25 kuruşluk bisküvi. başka birinin yerine dayak yediğim dahi oldu lan o derece. ama noldu ben bu ilkokul 2den askere gelene kadar her bulduğum nesneyi gazeteyi kitabı dergiyi her şeyi okudum bildiğin genel kültür canavarıyım.
ya ben bu kadar yazıyorum da dinleyen olacak mı?