beyler hayatımda hiç ığdırlı görmedim

ben gördüm panpalar
askerdeyken benim üst devrelerden biri igdir'liydi.
17 agustos depreminde istanbul'da oturdugum icin izin verilmisti.
dönüste ktm'ye girmek istemedigim icin direk dogubeyazit'a otobüs bakiyordum. sansima o güne sadece igdir arabasi var.ben de ulan madem oraya kadar gidiyorum, gidip arkadasi da göreyim dedim. aradim geliyorum devre dedim. üst devre teskeresini taze almis hatta isine gücüne kapilmisti bile.
gittim,hos bes sohbet izzet ikram muhabbetin dibine vurduk.
anasi sanki kendi evladi gibi karsiladi beni, misafirim diye hürmetle resmen hizmet etti.
hayatim boyunca unutmayacagim anilarimdan biridir.

özet:dogma büyüme istanbul (begibtas)liyim. igdir'a laf yok, giberim.