yalnızım ben beyler

Hep kendimi değiştirmeye, ışıkla yürümeye çalıştım… beceremedim… yapamadım bir türlü değişmeyi hergün bu kez başaracağım bu kez olucak derken hiç başlatamadım olayı bile. Belki de bi yeri atlıyorum ama… Işık hızlı gidiyor onunla yürüyemem ben. Hep yalnız kalacağım galiba hep sessiz olacak mekanlar insanlardan hiç ses çıkmayacak. Sesssizlikte kaybolacağım galiba. Hep istediğim şeyleri neden alamıyorum onlar gibi nden olamıyorum diye sorarken bile cevap alamıyorum. Hiçbir şey yapmadan başarısız bir hayat mı süreceğim. Galiba hayır. Bunu sonlandırmayı denerim evet. Gerçekten bunu deneyebilirim. içimdeki hiçbir şeyi dışarıya yansıtamayan ben hep yanlış anlaşılıyorum. Düzgün konuşamadım, olaylara tepki vermeyi unuttum bir zamanlar sonra. ilgisizleştim ir şeye 1 dakikadan fazla ilgi gösteremiyor hale geldiğim günler oldu. Hayat sıkıcı monotonluklar içeriyordu benim için. kalkıp 2 kelime edeceğim zaman bi bakmışım ki zaten etrafım boş usta kime anlatıcaksın bunları kimle bir şeyler paylaşıcaksın onlarla oturup eğleniceksin iletişime geçiceksin yeni şeyler öğreniceksin. yapmadım. en son yazmayı düşündüm belki birisi alırda bunları seçmez diye. Etrafımda ahh çok yalnızım ya of diye sanki bunu havalı* bir kızlara yazma malzemesi olarak veya egosunu tatmin etmek diğerlerine her nedense havalı geldiğini düşünerek* belkide havalı geliyordur* şey gibi söyleyenler var. Her gördüğümde onları demek istediğim şeyler olur. Ama demem birgüün yalnız kalınca öğrenmeleri gerekir. Yalnızlık vaktinde sözler değersizleşir. sözlerden daha anlamlı şeyler çıkmaya başlar. durum,konum, bakışlar hareketsizlikten bile birer anlam fışkırır. Hareketsizliği de yorumlarsın artık sen başka cisimlere anlam yüklemeye başlarsın. Bir süre sonra rüyalarına giren yüzleri olmayan insanlarla muhabbet etmeye çalışırsın peki neden yüzleri yok bunu biliyor musun. Çünkü çevrende kimsenin yüzünü artık bakmaz oldun çünkü ilgisizsin sıkılırsın o kelimelerin sonunu beklerken ama daha cümle yeni başlamıştır. Sonra biri çıkar hayatını mahveder. Zaten yalnızlığım pişmanlığını çekerken, yine yalnızlığını vurgulamaya değer biçtiğin özel bir kişi bulursun. Aslında başta özel değildir o da sana diğerleri gibi hiçbir anlamı olmayan biri gibi gelir. Ama bir süre sonra artık nedense birine bağlanma ihtiyacı ortaya çıkar ve şansa bakın o kişidir.onu görürsün rüyalarında. Her yerde onu ararsın bilerek hep onun gözlerine gözlerine ben burdayım diye mesaj yollarsın. Ama nafiledir çünkü senin yüklediğin anlam yalnızlığın dostluğundan kurtulma amacına hizmet eden bir olguya dönüşmüştür. Dediğim gibi hiç değiştiremedim kendimi hiç… bir türlü konuşamadım hep tıkandım hep baktım hep seyrettim hep içimde diyaloglar kurdum ortamdan hep koptum bir süre sonrada onlar benden koptu. Artık hayallerde yaşamaya başlamışım. Uyuduğumda mutu olur olmuşum dışarda beni sıkan bir şey olmaya başlamış ya da beni içe çeken bir güç var yok olup gideceğim. Hiçbir iz bırakamadan benim yaşayıp yaşamadığımı anlayan bile olmayacak belki. Ama hala umutluyum belki ışığı yakalarımda sonsuza doğru yürümeye başlarım diye…

k.bakmazsınız bi yerden sonra noktalamaları attım artık