haci sakir

kendisinin okumaya cesaret edemediği bir son mektup daha vardır ki o da necdet adalı'nın son mektubudur ve aşağıda yer almaktadır. adalı'nın ismini referandum çalışmalarına meze yapmak üzere ağza almak kolaydır da, hakim sınıf demagogları için son mektubu okumak, son sözlerini hatırlatmak yürek ister.

"sevgili anneciğim ve babacığım,

sizleri ve ezilen halklar adına mücadeleyi, erken bırakmak zorunda kaldığım için üzgünüm ama; bundan ve içinde bulunduğum durumdan dolayı hiçbir zaman pişmanlık duymadan ve şu kısa yaşamım içersinde hiçbir şahsi çıkar gözetmeden ezilen halklar adına verilen mücadelede yerimi almaya çalıştım ve bundan dolayı gurur duyuyorum.

hâkim sınıfların göstermek istediği gibi bizler hiçbir zaman savunmasız insanlara karşı katliam girişiminde bulunmadık. fakat onların bizi böyle göstermeleri ve faşistlerle bizi aynı kefeye koyarak cezalandırmaları, bizim nezdimizde ezilen halkların mücadelesine yapılan bir saldırıdır.

anneciğim ve babacığım; sizlere kısaca bahsettiğim gibi hiçbir pişmanlık duymuyorum.

sizlerinde ezilen halklar uğruna verilen mücadelede katledilişimden dolayı üzülmemenizi ve bundan gurur duymanızı bekliyorum.

ağabeylerime ve ablalarıma da yazmak isterdim; fakat buna olanak yok. kendilerine çok selamlar. burada satırlarıma son verirken, hürmetle ellerinizden öperim. arkadaşlara selam.

hoşçakalın.

necdet adalı

7 ekim 1980, ankara"