sikerler öyle işi dedim ben de amk

tesekkur ettim, tokalastık, gitti. bu bine cok sey borcluyum. simdi bu durumda, satıcı benim peşimde ama kuluptekiler de bana düsman. hala bilmedigim birseyler var gibi hissediyorum. ne yapacagımı dusunmeye basladım etraflıca.

öncelikle bu "satıcı" denen adamın kim oldugunu bulmam lazım. bana kurulan tezgah bir nevi ona kurulmus da sayılır. ama benim konumumdaki birinin söylediklerine kimse inanmaz. satıcı dedikleri bu adama yaklasıp olayı izah etmeye çalışsam büyük ihtimalle defterimi dürerler. kaçıp kaybolmak da bi seçenek bekirin dedigi gibi. ama sürekli paranoyaklaşlarak, korkarak yaşayabilir miydim bilmiyorum.