delirmek üzereyim lütfen yardım edin

Arkadaşlar kırılma noktasında hissediyorum kendimi. Sevdiği insanları kaybetme korkusu herkeste vardır. Korkum başlarda ufaktı herkes kadardı. Sonraları o kadar arttı ve sıklaştı ki artık günde 5-6 kez düşünmeden duramıyorum. Ve düşündüğüm anda kaset duruyor, hiçbir şeye konsantre olamıyorum. Aklıma geldikçe nefesim daralıyor, kızarıyorum, hayattaki sorumluluklarımı yerine getirememeye başladım. Ve eğer bu böyle giderse sanırım panik ataklar başlayacak.

Başlarda cennet, cehennem inancı, bedenin ölüp ruhun baki kalacağı düşüncesi beni koruyordu sanırım ama son zamanlarda insanların öldüklerinde sadece öldüklerini, tamamiyle yok olup toprak oldukları ve zamanla hatıralardan da silinip gerçek anlamda sanki hiç doğmamış gibi yok olduklarına ihtimal vermeye başladım. hem inancımın sarsılması beni bunaltıyor, hem de bu tamamiyle "yokolma" düşüncesi. Tamamiyle silinmek düşüncesi cehennemden daha korkutucu geliyor bana.

Ne olur varsa bir öneriniz bana yardım edin, lütfen. Hayattan zerre tat almıyorum artık, görevlerimi de yapmıyorum, ölmüş gibi hissediyorum.