etkisiz eleman olmak

insanın bir amacı olmaması ne kadar acı...

amacımız ne diye çok düşündüm o zamanlar. yada benim yerim neresiydi.ne için mücadele vermeliyim.

çok okuyor çok düşünüyordum ve düşündükçe mutsuzluğum artıyordu... hiç bir şeye ilgim yoktu
din, milliyet,para, namus,aşk, sevgi bu kavramların hepsi bize dayatılan zorunluluklar olarak düşünüyordum

bu dünyada aykırı ne varsa onlara kafa yoruyor ve benimsiyordum
sırf dışlanmak için müslüm babayı dinliyor. sırf babama gıcıklık olsun diye camus okuyordum.
tvde gördüğüm bir katil zanlısını bile sırf karşıtlık olsun diye savunuyordum...

pgibolojim bozuk ve boşluk yılları