eve döndük.o akşam yine evde onu düşümndüm hay amk resmen hayatımın amacı olmuştu. evdekiler geleceğimi kurmaya çalıştığımı sanıyolardı ama yok varsa yoksa ebru.bu nasıl bişeydir amk bu nası bi dertdir.

ama aradan geçen 4 ay bayağı kazançlı olmuştu am züt mevzularına girmiştim muhabberı gelıstırmısrtım. işin karlı tarafı mahallede laf olmamıştı.

mahallede dolaşırken ahmet abiye rastladım.

-tipsiz bende seni arıyordum.
+hayırdır abi niye?(orkuyorum ama yüz ifadesi korkularımı alıyor)
-bize gitsene evde biraz tadilat var. ustaların başında kalırsın. ebru ablanda yalnız kalmasın.
+tamam abi gidiyorum.

dururmuyum hemen gittim zaten gitmediğim gün nadirdir. nasıl oluyoda benı bı gun bıle sıktır etmedıler hayret edıyorum. gercı o kadının eglencesı bendım. esprılerım falan gun geciriyodu. gittim kapıyı caldım kapıyı usta actı. buyur kardes dedı. bende ne buyuru amk senın dıycek gıbı oldum o kadar o eve kendı evım gıbı bakmısım yani