1 haziran taksim gezi parki direnisi

bugün sabah ve öğle saatlerinde direniş için oradaydık. saatlerce direndik, deli gibi gaz yedik, hatta bir ara nefes alamaz ve gözlerim görmez vaziyette artık yığılıp kalmak üzereyken starbucksa zor attım kendimi, sağolsun taksim starbucks çalışanları bizi misafir ettiler, soluklanıp ilaç takviyesi almamız için bize yer gösterdiler, bedava su ikram ettiler.

her yaştan, düşünceden ve tarzdan insanlar vardı, çok az taşkınlık oldu, taş atmak için hareketlenen kişileri engellemeye çalışan kişilerin sayısı taş atanlardan kat be kat fazlaydı.

hayatımda ilk defa biber gazının (portakal gazı da attılar deniyor) tadına bakmış biri olarak şunu açıkça söyleyebilirim ki; savaşta düşmanıma bile atmam, bu eziyeti düşmanım bile yaşasın istemem. ama benim canımın güvenliğinden sorumlu polis kardeşlerim malesef bu çileyi bize yaşatmaktan geri kalmadılar. canları sağolsun, belki onlar da bir gün yanlışlarının farkına varırlar, onların çocukları için de o gazları yediğimizi anlarlar...

ne bir dükkan camı kırdım, ne polise taş attım, ne bir güvenlik aracına saldırdım ne de başka bir insanın canına kastettim; bugün yaptığım sadece daha demokratik ve özgür bir ülke için orada dikilip haykırmak oldu.

katılan, orada olan, gidemese de farkındalık yaratmaya çalışan, ülkesini seven tüm dostlara ve panpalara selam olsun.