omeglede tanıştığım kızı nasıl siktim

hayat sürprüzlerle dolu diyip durdum hep anlatırken. düşünün işte olum. daha sabah manisaya giderken ne düşünüyodum. şimdi manisadan dönerken nasıl bir ruh halindeyim.. böyle garip işte. ne zaman ne olacağını asla bilemiyosunuz. burda herşeyi tepetaklak eden, beni darmadağın eden edanın bir kaç damla gözyaşıydı belki. ama herşeyi yerinden oynatmıştı bu gözyaşları. artık düşünmek istemiyordum. daha önce eda ile yaptıklarımızı. o eskiğ şehveti.. şimdinin masumiyetini. o duygusallığı.. bu tezatı artık düşünmek istemiyordum. ama içimde büyük bir sıkıntı. vicdan azabı.. derinden derinden kemiriyor. ben memelelerini okşarken, alttan cinsel organını avuçlarken edanın hiç bir tepki vermeden öylece kalakalması... ve o an sessiz sessiz ağlaması.. bu ne ifade ediyor? bir insan hangi koşullar altında böyle bir şeye göz yumar? hem ağlayacak kadar sıkıntı duyup hem nasıl katlanır? katlanmak zorunda hissettiği için mi ağlıyordu yoksa? katlanmak istemese sadece giderdi.. göz yumup ağlıyorsa, daha derin bir şeyler vardı bu işin içinde.. kabullenilmiş göz yaşı derin anlamlar taşır.. artık bu anlamlardan korkuyorum..