sebepsiz yere yediğimiz dayaklar

amk çok küçüktüm 10 yaşında felan. teyzemde kalıyorduk kuzenim ben ve kız kardeşim. sokakta oynuyorduk. yoldanda su arabası geçiyordu arızalandı mı ne oldu durmuştu yolda. sokaktaki tüm çocuklar su arabasının hortumuyla oynuyorlardı birbirlerine su felan fışkırtıyordu. teyzemde camdan bize uzak durun oynamayın diye bağırıyordu. fakat ben zaten giblemiyordum kaldırımda oturmuş mal mal milleti izleyip gülümsüyordum. kardeşim ve kuzenim teyzemi giblemeyip hortumla oynamaya devam ediyordu. o sıra teyzem evden bi hınçla çıkmış elinde terlik ben de hiç birşeyden haberim yok tabii. kardeşimle kuzenim gülerek kaçıştılar birden. kaldırımda oturuyorum ayağa kalktım nereye koşuyorlar diye bakmaya. o an arkamdan sırtıma inen bi terlik darbesiyle sarsıldım. bacaklarıma bacaklarıma vuruyordu acımasız teyzem. bağırıyordum. ağlıyordum teyze duuur vurma nooldu diye. işte o gün anladım hayatın acımasız oldugunu.