asla kapanmayacak olan çocukluk yaralarımız

asker çocuğuydum ve babam doğuda görevliydi..
şırnaktaydık.. yüksek rütbeliler lojmanlarda kalırdı.. lojmanın içinde ilkokul vardı asker çocukları orada okurdu.. fakat bize lojman çıkmadı
şehrin içinde ev tuttuk ve ev askeriyeye ve dolayısıyla o okula uzaktı.. kürtlerin arasında okumak zorunda kaldım.. ilkokul 2 ve 3..

bi insan her gün mü kavga eder.. her gün lan her allahın günü okul çıkışı olsun teneffüs olsun kavga.. lan 2-3 kişiyle de değil..
ne konuştuklarını da anlamazdım.. aralarında iri bi çocuk vardı.. diğerleri tutar çevremde toplaşır gülüşürlerdi bu bin de döverdi..
bazen ben de cinnet geçirir bu huur evlatlarını döverdim.. bıçak çekti bi kere üst sınıflar.. bi kere eve giderken arkamdan gelip birisi tekme atmıştı hiç unutmuyorum...

annem ellerimden küçük küçük taşları cımbızla toplardı.. düşer düşer kalkardım.. hiç ağlamazdım ama dayak yer kalkar yine dövüşürdüm.. asker çocuguyuz ya.. düşmek yakışmaz bize amk.. babama hiç söylemedim.. o zaten hep operasyonlarda olurdu.. görmezdim bile..

dişlerim hala yamuktur hafif.. o yediğim feci dayaktan.. kaldırıma vurmuştu huur evladı kafamdan tutup yerdeyken..

---

babam alt rütbe olduğundan arada askeriyeye giderdik.. dışarda rahat gezemezdik falan.. askeriyenin çay bahçesi fırını falan vardı.. halısahası.. orda otururduk.. üst rütbeler bize hep aşağılar gibi bakardı amk.. çocukları hep benle dalga geçerlerdi.. dövemezdim de onları çünkü babama bişey olur diye babalarının rütbeli olduğunu bildiğimden ses etmezdim.. bi keresinde terliğimi çalıp lojmana kaçmıştı binin biri.. kaldım o lojmanın orda... sonra cdıbına çıktı.. gülüyodu.. taklu falan dedi dalga geçtiler 3-5 çocuk.. terliğime işeyip bana geri atmışlardı ve hala gülüyolardı.. o terliği yıkadığımı hatırlıyorum..

ah şimdi olsa.. nasıl giberim analarını nasıl.. o zamanlar gariban gariban geziyoduk amk..