tarihin en büyük cenabetiyim

hay dıbına koyim o kadar beklettim. bi gitmedi babam başımdan. neyse takluklarımı anlatmaya devam.

aadaptasyon sorunu yaşıyordum. çok şanslıyım ya dıbına koyim en gibindirik sinifa düştüm. sınıfta 45 kişiyiz ve 6 kız var, geriye kalan 39'u da erkek. amina koyayım barzo odalar birliği gibi oldu sınıf. 6 tane kız var diyorum. onlara da kız demeye binbir şahit gerek. hepsi ismet, faruk, hüsmen, nurettin gibi amk. sadece adları buse, nur, merve falan.

ama içlerinden birisi var...

adı eda...

6 tane harunun arasından 1 tek bu gül yüzlü mü çıkar be dıbına koyayım? ah ulan ahh!

sınıfta ben dahil 39 erkeği bırak; o bahsettiğim 6 tane harun bile yavşıyordu amk!

o derece güzel bir kız. neyse tüm sınıf bu kıza yazıyor falan derken ben zütüm zütüm bu kıza açılmanın yolunu düşünüyordum kara kara. ulan içim yanıyordu aşk acısından neyse ulan sonunda 'yeter ulan' dedim ve mart ayında bastım kıza teklifi. ulaaaaan şok olmuştum. ömrü hayatımda ilk defa sevgilim olacaktı. kız arkadaşım vardı lan benim de!

kabul etmişti eda çıkma teklifimi.

her neyse biz bununla 17 yaşın vermiş olduğu aşkla heyecanla okul çıkışlarında sahile, çay bahçelerine; bizim ali abinin cafesine falan giderek geçiriyorduk günlerimizi.

dıbına koyayım. ali abinin cafeye gitti ilişkimizin 4. gününde. zütürmez olaydım (bu yere kadar ki yazdıklarım biraz aşk meşk, cunuplukla alakası olmayan şeyler olabilir, ne alaka lan diyebilirsiniz ama içiniz bom tak olmuştur cunupluklarımla) cafede çay söyledim. geldi neyse. sonra 2 masa karşımıza 3 tane züppetör huur çocuğu oturmaz mı! benim kızı bir kesiyorlar bir kesiyorlar! bir kızla muhabbeti sürdürmeye çalışıyorum bir de bu dıbına koduklarıma kelek atmaya çalışıyorum kesiyorlar kızı diye. ulaaaan bir sinir oldum! bir hışımla önümde ki çay bardağını aldım.