tarihin en büyük cenabetiyim

neyse devam ediyorum beyler.

kızın dudaktan şakağa kadar çizik oldu. kız damgalı eşeğe benzedi amk. zütüm zütüm tırsıyorum yine davalık olur muyum diye?

Allah'a şükür ki dikiş atılmadı, cerrahi bir müdahale olmadı kızcağızın başına.

pansuman yapıldı, bize hastaneden gibtir olup gittik. ulaaaan! kızın abisi gelmiş kapıda; annesi var babası var, e ananın amı dedim nerden duydunuz da geldiniz?

falan filan feşfekan kızın abisi beni tuttu kapının önünde 'seni bir daha ne kardeşimin yakınında, ne okulunda, ne sınıfında, ne Kadıköy semtinde ne de istanbul'da görmeyeyim; görürsem ağzına sıçarım' dedi ve ardından çaaaaaat diye bir tokat attı huurnun evladı çeneme doğru!

ağzıma sıçılmış gibiydim. 1 hafta çenemi oynatamadım dıbına koyim yemek yiyemedim!

akşam eve ağlaya ağlaya gittim. evet ulan ağlamıştım. erkekler nah ağlamaz! neyse eve geldim ve annem namaz kılıyordu. canım annem benim. her türlü olumsuzluklara rağmen yanımda olan canım annem. yüzümün halini gördü, ağladı. 'ne oldu sana?' dedi. sonra anlattım nazlana nazlana böyle böyle oldu diye. annem bir dellendi, gitti babamı aradı. babam bir hışımla çalıştığı şirketten mesaiyi bırakıp geldi eve. bunların ikisi doğrucana gittiler mi üsküdar adliyesine? savcılığa suç duyurusunda bulundular.

ulaaan! kızın abisi o gece alındı mı sorguya. sabaha kadar sorgu sual...