playstation kafede adama verdiğim ibretlik

ayarı anlatıyorum beyler.

kafeden içeri girdim. sağdan 4. ya da 5. tv nin karşısında arkadaşlar oynuyordu. 2 kişiler pes atıyorlar. ben de 3. olarak katılıcam onlara o niyetle geldim zaten.

kafe sahibine gidip:" bir kol alabilirmiyim" dedim.

adam baktı suratıma, anlam kargaşası çıkmasın diye" arkadaşlar orda onlara katılıcam" dedim.

bizim dayı salak çıktı. hala bönbön bakıyo suratıma. "maç yapıcaz 3. kişi olarak giricem" dedim. önündeki monitöre baktı suratında hey allaaam der gibi bir ifadeyle.

"öyle desene olum lan, ne biliyim, kol kiralıyıcan sandım, allahım yarabbim ya." dedi. sesini de yükseltti bunu söylerken.

kafedeki herkes dönüp bana baktı. hafif rezil olduğumu hissettim. bu durumun altından kalkmalıydım. " tamam ya sen de amma stres yaptın abi" dedim. çünkü adam o an kızgın

gibiydi. verdiği cevapsa " ben stres yapmıyorum sen salakça davranıp rezil ediyosun kendini"

tüm kafe bana baktı. insanlar oyununu durdurup bize baktı. tüm ses kesilmişti. kalbim deli gibi çarpıyordu. heyecan yapmadan adamı rezil etmeliydim. ama nasıl!

kafamı kaldırıp insanları süzdüm. hepsinin suratında pişkin, ezici bir tebessüm vardı. rezil olamazdım. ve adamı züt edicek cümleyi buldum!

yavaşça kafamı adam doğru döndüm. gözlerine baktım. pür dikkat... herkes bizi izliyordu. ve adama "ananı gibiyim bin" dedim. sonrası zaten düz depar.

kafenin kapısında kapı çarpmasın diye açılırken ve kapanırken yavaşlayan sistemden var. o yüzden kapıyı açarken zorlandım. tam dışarı çıkarken de dirseğimi vurdum hafif

morluk var. yaklaşık 300 metre koştum. özsüte sığındım. adam arkamdan geliyomuydu bilmiyorum. arkadaşlarla da o günden beri görüşmedik zaten.

özet: özet yok amk okuyun

Edit: bu da dirsek http://img485.yukle.tc/im...d=864820130729_023704.jpg