nargile

hayatımın son 8 senesini nargile içerek geçirdim desem yalan olmaz. ilk başta dışarda kafelerde falan içiyodum her gün, evde de nargile takımım falan vardı ama sonra güzel bi kahveci takımı aldım, işin erbabı oldum. istanbul'da tekdemir olsun metsan olsun sahipleriyle kanka oldum, tütünün en iyisini orjinalini, kömürün pinar ağacından yapılmışını aldım. büyük tavasıydı deri marpucuydu teşkilatım 10 numaraydı. ama şimdi memlekette, eskişehir'deyim, evde içemiyorum dışarda adam gibi nargile yapan bir tane mekan yok. nasıl burnumda tütüyo bilseniz.. şeytan diyo atla git istanbul'a, kadıköy'de bi reçel bi feliçita yap ordan atla erenlere geç... ya da olmadı atla git ankara'ya nezih cafe'de sabahtan akşama kadar nargile adaçayı yap...