inci sevdiğim ama ondan hep utandığım işçi

parçası. babam gibi. hani olur ya. gelir babaynınız bazen okul çıkışına sizi almaya. etrafta arkadaşlarınız görmesin diye tanımazlıktan gelirsiniz onu ve hızlı adımlarla uzaklaşırsınız ortamlardan. işte budur inci. bir yandan severim, diğer yandan utanırım sordukları zaman hangi sözlükte yazıyorsun diye. biri ekşi der, diğeri uludağ bense cesaretimi toplamışsam ve hiç tanınmayan bir ortamdaysam bazen inci derim. on adamın 8'i tanımaz zaten, tanıyan ikisi biribirlerine anlamlı anlamlı bakıp basarlar kahkahayı. bense oturduğum yerde ezilir; konuyu değiştirmek için nafile çabalar sarf eder; sonra da kuyruğumu kıstırdığım gibi uzaklaşırım oradan. naapalım allah baba ve mod böyle yaratmış zeykuru. size de bun entry'ye yumurta atmak düşer sevgili sözlük kardeşlerim.

virtually yours,

suyum geldi