utanıyorum kendimden

bi kız arkadaşım vardı, kızı çok seviyordum. kız bakire değildi, benden önce çıktığı çocuklarla yatmış. bildiğin kevaşeydi hatta kızlada bu konularda konuşurken daha doğrusu böyle yaparak nereye kadar gideceğini anlatmaya çalışırken tanıştık hoşlandık, sonra kız değişti yani kaşarlığı bıraktı kızı sevdim baya. 1-2 ay çıktık kız hergün yanımda sabahtan akşama kadar çok mutluyduk, kız 1 hafta babaannesinin istanbula gideceğini 1 hafta birlikte onun evinde kalabilceğimizi söyledi, tırstım birisi fln gelirse giber belamızı diye kabul etmedim. sonra kız birlikte olmak istdiğini söyledi benimle. kızı öyle seviyordum ki ben evlenene kadar yapmam senle yoksa diğerlerinden farkım kalmıcak dedim. tamam beklerim dedi, 2 gün sonra msj atıp ayrıldı. sonrada yüzüme karşı artık bana karışma ben huur olcam dedi (yalansa huur çocuğuyum) intihar ettim, 3 gün hastanede yattım, doktorlar ne kadar ilaç içtiğimi sormak için kızı aradıklarında kız umurumda değil diyip kapatmış telefonu.
aradan 2 yıl geçti kız tıp okuyor şimdi, o olaydan sonra bi kaç kişiyle dediği gibi takıldı sonra anladı taka gittiğini, üniversiteye hazırlandı kazandı ve o zamandan beri hemen hemen hergün beni arar nasıl olduğumu vs sorar , buraya geldikçe buluşmak istiyor anladı yaptığı hatayı beni çok sevdiğini hayatından hiç çıkmamamı istediğini söyleyip duruyor ama hiç görüşmedim o günden sonra çünkü gibmedim diye beni bırakıp gitti, hemde ben okadar severken.

özet: gibersin sen üzülürsün, gibmezsin başkası gibince yine üzülürsün. birde gibmedin diye adını topa çıkarırlar dahada üzülürsün. hiç takma kafana, ciddi düşünüyorsanda gibtim kızı diyip bırakma