bir druid çırağının öyküsü

@11 Yazmaya kaldığı yeri anlatırsanız bildiğim kadarı ile size anlatabilirim.

Otobüs duraklarından geçip tren istasyonuna doğru yürüdük, tren raylarının olduğu yere gittik. ileride, köprünün altında bir kaç kişi duruyordu aralarında kızlarda vardı. Hepsi Warlow gibiydi, deri ceket, tamamen siyah renkler. Fakat bir tanesinde birşey dikkatimi çekti, benim gibi bir kişi daha vardı, bir kız ve o onlardan farklı giyiniyordu. "Çember olmayacağını söylemiştin?" diye sordum Warlowa durup onları görmeme izin verdiği sırada. Gruba bakarak benimle aynı o sakin tonu ile konuştu "Çember olmayacak, ama hepiniz aynı anda eğitileceksiniz." dedi biraz etrafa baktıktan sonra "Ama yine bazı geleneksel şeyleri yapmamız gerekiyor.", "Nasıl yani?" diye sordum tekrar.

"Bak" diye lafa başladı, "Normalde bizler çemberler şeklinde dolaşırız. Sayı güvenlik ve güç demektir. Bu hayatta kalmamızı sağlayan tek şey, onlarda senin gibi, belki biraz daha iyiler." durdu gülümsedi "Ve emin ol o kız senden daha çok şey biliyor." birden bire sanki hiç gülmemiş gibi konuşmaya kaldığı yerden devam etti "Fakat gelenkler her zaman yeni doğanları bir arada tutmamız gerektiğini nasıl hayatta kalmanız gerektiğini kendinizin öğrenmesini öğütlüyor... Ki bu pek yanlış birşey değil... " Tekrar gruba döndü ve elini yavaşça havaya kaldırdı, grup onu zaten biz konuşurken görmüştü ve hepsi bu tarafa dönmüş bize bakıyordu. "Onların benim öğrencilerim değil." dedi, "Her birimizin sadece bir tane öğrencisi olabilir... " bana dönüp gözlerimin içerisinde çok sert bir şekilde baktı "Sadece bir." sözcükler bittene kadar içimde büyük bir korku oluştu ama söylediğini bitirdiği anda o korku yok oldu.

"Hadi gel." dedi hiç birşey yokmuş gibi aşağıya doğru taş basamaklarda yürürken. "Seni şu kızla tanıştırayım." dedi gülerek.