hayata dair çok önemli bir tespitim var

neden güzel bir şey yaşadığımızda duyduğumuzda izlediğimizde birilerine anlatma birileriyle paylaşma ihtiyacı hissediyoruz? sanki kimseye anlatmasak hiç yaşanmamış olucak. birilerine yaşadığımız güzel şeylerden bahsetmemiz bizi mutlu ediyorda bu mutluluğun bağımlısı olmuşuz, düşünmeden yapıyoruz bunu.

ben sözlüğe az önce izlediğim güzel bir filmden bahsetmek için girdim. sonra bu akıl almaz tespiti yaptım filmden falan da bahsetmedim bahsetmiycem. yapmazsam ne olucak merak ediyorum. doğanın işleyişine karşı çıkıyorum.

kendim üzerimden hepinizi genellemem elbette sadece bu örnekle alakalı değildi. bugüne kadar yapmış olduğum gözlem ve analizlerin bir sonucu bu. bu güzel şeyleri paylaşma eğilimi hepinizde var.

üzerine fazla düşünmedim bu paylaşma isteği sadece güzel şeylerde olmayabilir. farkındalığım bununla sınırlı.

ve şuan bunu buraya yazarken bile yaptığım tespite uyuyor, yapmıycam paylaşmıycam dediğim şeyi yapıyorum, bu bir istisna olsun.

bu bilinçaltıyla mı alakalı bir durum neyin nesidir çözmek istiyorum. galiba uzun araştırmalar yapacağım günler beni bekliyor