cin düğününe davet edildim

yol boyunca hiç konuşmadık farkındaysan dedim. evet,içimden konuşmak gelmedi, içimde bir sıkıntı vardı kusura bakma dedi.o sıkıntının sebebi benim biliyorum.ama şu iş bitsin bidaha söz seni üzen şeylerin sebebi olmayacağım ,yatay geçiş yapıp başka bi üniye gideceğim dedim. hayır ,öyle bişey demedim. ayrıca benim yüzümden okulunu değiştirme ,saçmalık olur bu dedi.

servis aracının içi köylü doluydu. peynir kokusu, vardı minibüsün içinde.tek tek köylere yolcu bırakmaya girdi minibüs.en son esra ve ben kalınca adam döndü bize. gençler siz nereye gidiyonuz dedi... köyüne gidiyoruz dayı, daha var mı dedim.. oraya kadar gitmiyo bu,2 km kadar yürüceniz bizim olan dedi. haydaa.nerden çıktı şimdi dedim. mecbur indirdi bizi bi yerde. allahtan saaat 12 buçuktu öğleden sonra. yürmeye başladık. esra derin bi nefes aldı .kaç yıl oldu buraya gelmedim. özlemişim.kuşların sesini, toprağın kokusunu, derenin şırıltısını dedi. bende özledim köyümü. buraya da 40 dakika mesafede. başka zaman olsa varırdm ama şimdi işimiz başka dedm. yürüyorduk tozlu köy yolundan. birbiriyle hem alakalı, hemde bi o kadar alakasız iki insan, yrüyorduk .

köylerinde kimse kalmamıştı. herkes şehre göç etmişti. evlerine vardık. esranın yüzü asıldı birden. evin her yanı açıktı ve tepenin eteğindeydi, köyün hemen girşinde. galiba çocukluğuna gitti esra. öyle ağlamaklı bir yüzle bakıyordu sağa sola. hiç ses etmedim. bozmak istemedim onun kutsalıını.o devam edelimdiyene kadar bekledim.