keşkeler

Küçücük hayatlarımızın içinde sıkışıp kaldık hep.
Korktuk, erteledik, kaçtık hüzünden, kaçtık sevgiden.
Nereye gideceğini bilmeden,
ayrımları görmeden koştuk uzaklara.
Bazen yolumuzun kesiştiğini farkettik bu sefer daha da hızlandı, daha da büyüdü adımlarımız. Hep farklı yönlere, hep daha derine. Yolumuzu kaybettiğimiz hissine düştük, bir an durup düşününce eski geldi aklımıza. Biraz düşündükçe o
da siliniyordu yavaş yavaş, silinmesin dedik gitmesin dedik ama nafile, eskiyi kaybetmiştik artık. Dur durak bilmeden koşan beyinlerimiz yorulmuştu çünkü.. Durup düşünmeye devam ettik, ettik.
Yüreğimizden tek bir damla yaş ve keşke kelimesi çıkıverdi sadece.
Keşke dedik, keşke korkmasaydık, keşke ertelemeseydik keşke kaçmasaydık. Keşke küçücük hayatlarımız içinde sıkışıp kalmasaydık..