delinin verdiği ibretlik ayar

evet beyler ibretlik, kısa bir hikayemi paylaşmak istiyorum.
Üniversite öğrencisiydik. Tatil için memlekete gelmiştik. Eski arkadaşlarla buluştuk. Bulunduğumuz şehrin en işlek caddelerinden birinde dolaşmaya başladık. 5-6 kişilik bir grup olarak yürüyorduk. Arkadaşlarım çoğunlukla cemaatten, edepli, ahlaklı çocuklardı. Biz muhabbet ede ede dolaşırken arkamızdan bir adam yaklaştı. Selam gençler dedi. Biz aleyküm selam deyip yola devam ettik fakat adam çok yakın bir mesafeden bizi takip ediyordu.

Ben arkamı dönüp adama baktım. Üstü başı eskimiş bir adam. Adam şu şekilde konuşmaya devam etti: Hey gidi gençlik beeaa... Biz gençken neydik... her gece 3 posta her gece 3 posta... ne mala vururduk beeaa...

Adamın bu konuşmaları üzerine stres yaptım. 2 sebebi vardı stresimin. 1.'si adamın bağıra bağıra bu şekilde konuşması bende inanılmaz bir rahatsızlık yarattı. 2.'si arkadaşlarımın korktuğu yüzlerinden okunuyordu. Onların korkması ve rahatsız olması beni daha da rahatsız etti.

Adam bu şekilde +18 konuşmalara devam ederken benim beynim zehir gibi çalışıyordu. Acaba sülük gibi yapışan bu adamdan nasıl kurtulabiliriz diye. Bir an arkamı dönüp suratının ortasına bir yumruk geçirsem mi diye düşündüm. çok gergindim...

Adam daha da ayrıntıya girmeye başladı ve bağırarak konuşuyordu, herkes bize bakıyordu. Bir gece gittim yine keraneye aldım hatunu... baktım adam iyice detaya giriyor bizi rezil ediyor. acilen bir şeyler demem ya da yapmam lazım o an beynimde bir şimşek çaktı. Arkadaşların şakirt olduğunu anlatmak için adama döndüm ve dedim ki: abi biz hacıyız be, böyle konuşma...

Adam önce kahkaha attı, sonra bana verdiği ibretlik ayar da şu oldu: Hacının gibi yok mu beyaa

Adam haklıydı. bizim de gibimiz vardı. kalkmış yannanın dini imanı olmaz sözü geldi aklıma ve sustum.

Sonradan öğrendim ki deliymiş pekekent.