bu şehre ne umutlarla gelmiştim halbuki

evet geldim beyler devam ediyorum yorulana kadar anlatacam. tekrar dönünce sonradan entry girenleri şukularım amk okunduğu kadar hızlı yazılmıyor amk şukulayınca bilin ki yeni entry girdim.

Artık zile basmaktan vazgeçtim. belli ki evde de yoktu. parkta düşündüğüm gibi ben serhatın evine giderken o parka yeni gelmiş beni bekliyor da olabilir dedim. hemen hızlı adımlarla parkın yolunu tuttum...

parka vardığımda bu bin yine yoktu.

Ulan serhat nerdesin mal diye dişlerimi sıkarak kendi kendime söyleniyordum. artık düşünemiyorum aklım durdu amk. çöktüm bi banka öyle saatlerce bekledim. zaten artık ne yürüyecek ne de başka birşey yapacak halim kalmamıştı. soğuğu bile hissetmiyordum.

serhatın başına bişey geldiğini düşündükçe sanki herşey benim yüzümden olmuş gibi suçluluk hissine kapıldım. hasta bi annesi olduğundan falan bahsetmişti. kadıncağız aklıma geldi. evladının başına benim yüzümden bir bela geldiğini duyduğunda nasıl kahrolacaktı kim bilir?. arada gözlerim yaşarıyor, korkudan titreyen ellerimle silmeye çalışıyorum, o sıra sağa sola bakıyorum, belki geliyordur diye ama yok işte gelmiyordu amk.